Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

Önce sen takarsın hayata tellerini...
Ve o tellere dokunup hayat buldukça,
her birinde bir huzur bir hüzün oldukça...
Hayat seni o tellerde iyice bir yoğurdukça...
Yaşam perde perde seni yordukça...
Bir bakmıştın roller değişmiş!

Nereye baksam gelirdin?
Gözlerinin denizi benden çok uzaktayken.
Bekle derken çaldın saatimi.
Yok oldum zamanlarda, ümit beslerken.

Bir renk seç dedin, seçtim.

Ey aşk,
biz seni dolu dizgin,
özgürlüğün tadını çıkartırcasına...

Ey kahpe ihanet,
biz seni kendi ektiğin tohumun gölgesinden,

Seni, denizlerde lodoslara,
zirvedeyken hayallerin, alizelere,
terk eder miyim ben?
Seni, dağların başını kaptırdığı nimbuslara,
steplerde deliye dönen kurda-kuşa
yem eder miyim ben?

yok, olmayacak zaten olmazdı da senden bir şey
çok önceler sende gördüklerimiz yedi bizim aklımızı da
sana tapanların onca yaşattıklarına rağmen bir uyanma olmadı ya; pesss...
işte ona yanıyor bu milletin bir kesimi
sayeden şiir dahi yazamaz oldum
insanın içinde yaşama sevinci bırakmayan bu bed, güdümsüz, sevgisiz halin...

Biz ağaçta yaprakken yeşildik!
Ne zaman ki koptuk,
bize hayat veren gövdemizden,
düştük,
kuruduk,
renk değiştirdik...

Hayat dediğin bir aldanış...
Oysa gözlerinde baharı görmüştüm.
Sapları ta dibinden koparılmış papatyalar
yaşamak için nasıl da direnir
Ve gün bitmeden solar.
Ve her kopan şey bir gün tükenir...

Gerçekler mayın tarlası,
patlar ta kulağınızın tözünden
Her uzvuyla övünen sen!
duymaz gibi gülümsersin!..

Tüm aptallıkların yüze yansıdığı gülücükler.

Beni hiç şaşırtmayacak olan gerçek,
hayatın hep sizden olması...
Sahte renkleriniz ancak menfaatlerinize döner.
O yüzden,
bazen renkleri ararken de dikkatli olmak gerekir,
ya altından bir bukalemun çıkarsa?

yağmur yine çiseliyor ah
beni aldı başımdan
yağmur yine çiseliyor ah
düşlerde bir fırtına

şimdi nerelere yağıyor