Sibel Uygun Şiirleri - Şair Sibel Uygun

'Her gidişin bir dönüşü vardır. Ben bu sefer tek gidişi seçiyorum.
Bekleme hiç, dönmeyeceğim...
Biliyorum çok zor olacak, ama zorlar da başarılmak için yaratılmıştır.
Hep kolayı seçmek, bir şeylerin ardına sığınmak, gerçekleri gizleyip hayallerde yaşamak...
Göz yaşlarını gülüşlerin ardına gizlemek...
İşte bunlar kolay olanlar.

Sapsarı yapraklar dökülürken ardından.
Hıçkırıklarım rüzgarın uğultusuna karışırdı...
Şehirin kalabalığında kaybolurken adımlarım;
Eylül ağlardı gidişlerine, ben ıslanırdım...

İstanbul´a hüzün çökmüştü...kara bulutlar dolaşıyordu üzerinde...
Esen soğuk rüzgarların eşliğinde, dalgalar kudurmuşcasına kayaları döverken,
Her sonbaharın başlangıcında sen gelirsin düşünceme...

Sararmış yaprakların arasındaki tebessümlerin kalmış aklımda...
Hatırlar mısın? .. bilmem!

Çaresizce sabahları karşılamıyorum yokluğunda.
Günleri saymaz oldum gidişinin ardından.
Geri gelir mi diye bakmıyorum karanlık yollara.
Vazgeçtim artık bütün düşlerimden,
Yarım kalan sevmişliklerimden...

Gecenin tam ortası, sensizliğe yarım kaldım yine...
Dolunayın bulutların ardında kalıp, gökyüzünü aydınlatamayışı kadar hüzün çöktü yüreğime...
Gelişinle kendimi tamamlayamadım...
Kimliğim iç cebimde, sol köşesi hafif kırılmış...
O bile ben olmaktan memnun değilken,

Beni her geçen gün biraz daha terkediyorsun.
Yavaş yavaş sona yaklaşıyoruz...
Gözyaşlarım yine yüreğime süzülürken;
Ben her zamanki gibi susmayı tercih ediyorum...

Bana soru sorma diyorsun! ..

Aydınlığa bakamaz oldu gözlerim.
Geceler artık tek mekanım.
Karanlıkların içinde,
Çaresizce, olmayan seni arıyorum...

İşte, yine kuşluk vaktindeyim.

Gercekten gidebilir misin beni umursamadan?
Geriye dönüp bakmadan kaybolur musun karanlığın boşluklarına?
Böylesine sevda dolu bir bakışı ortalarda bırakıp,
Bilinmeyen mekanlara süzülür müsün gizliden?
Gidersen eğer, ben ne yaparım?

Martın bir karesi,
Günlerden Cumartesi.

O gece ben intahar ettim.
Sessizce aşka veda ettim.

Yazılmamış şarkılarıma, konulmamış notalar gibisin yüreğimde…
Kabuslar içinde uyanıyorum karanlıkların içinden,
Ne büyük bir acıdır ki; artık dönmeni beklemiyorum…

Gözlerimde hüzün kokan hayalin,
Dilimden bir türlü düşmeyen ismin,