Gözlerinden iki damla yaş süzülmüştü...
Yüregim burkuldu...
İçim ezildi...
Tek bir şeyin bilincine varmıştım.
Ben ilk bakışımda farketmiştim.
Gidişinle karanlığa gömüldüm...
Yıldızlar da kayboldu, artık ışıldamıyorlar sevgi dolu...
Seninle her gece onlara bakar, dilek tutardık...
Birbirimize usulca aşkımızı fısıldardık...
En parlak olan yıldız hep senin olurdu.
Karşı çıkmazdım hiç...
Yine gecelerden bir gece, dilimde tek hece „sen“..
Aynadaki yüzümde çaresizliğin acısı,
Kalbim sevda yoksulu, bense yokluğunun dilencisi...
Yüreğim sensizliğe üşüyor şimdi,
Yaprakları dökülmüş ağaç misali bedenim, gelişinle filizlenmeyi bekliyor.
Düşler sokağında gezindim yine dün gece.
Yokluğunun akşamlarında sığındığım karanlıklardan herhangi birisiydi.
Gözyaşlarım yıldız yıldız caddelere süzülürken,
Kimseler farkına bile varamadı ağladığımın...
Evet...
İstanbul sensiz,
Ağlıyor bak sessiz sessiz...
Yağan yağmurlar,
Bir gözyaşı gibi süzülüyor caddelerinden.
Senin için ağlıyor.
Kaldırımlar ıslak...
Kalem kağıda birşeyler karalarken, işte yine aklımda sen...
Gecenin yıldızlarında ışıldayan gözlerin düşer gönlüme...
Sonra sıcacık, şefkat dolu ellerin...
Her cümlenin ardısıra sunduğun gülüşün…
Aşk dolu öpüşün...
Bugün varsa, bugün yerim,
Yarın yoksa, öbür güne derim...
Hiç düşünmem anayı, babayı,
Derdi, kederi, tasayı...
Farkım yok ki, sokak köpeğinden,
Çünkü sokak çocuğuyum ben...
Yalnızlığı seçtiğimde,
Karşımda seni buldum.
Her ağlamak istediğimde,
Tek tesellim sen oldun.
Geceye gözlerini örtünce;
Sonbaharın herhangi bir günü,
Sensizlik telaşında yaşanan bir gece...
Yüreğimdeki tek düşünce; sen...
Şehrimin kuytularındaki isimsiz sokağındayım.
Sen de diğerinde...
Yağan yağmurların eşliğinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!