Sevnur Şaylan Şiirleri - Şair Sevnur Şaylan

Ben,severim mucizeleri…
Seni sevdiğim gibi! ...
Aynı hızla kovalarken akrep yelkovanı,
Aynı hayat sürerken gözümün önünde,
Aynıyken sabahlar,akşamlar,
Geceler hep hüzne batırılmışken,

Elimi kalbimin üstüne koysam anlarım ya hayattaki varlığımı…
Ama ben en çok,
Başım göğsündeyken kalbinin çarpıntısını hissedince fark ediyorum yaşadığımı,
Ve iyi ki de yaşadığımı,iyi ki de yaşadığını! ...
Hayat,güzel…
Ama seninle çok güzel! ...

Eski aşklarım canlandı bugün gözlerimde…
kimi güldürdü yüzümü,
kimi doldurdu gözlerimi…
umursamak istedim hepsini…
hatırlamak istedim yüzlerini…
olmadı,yapamadım…

Takvim yapraklarından silinmiş bir zamandı...
Bense akrep ile yelkovan neye çalışır bilmezdim...
Varsa yoksa sendin...
Varsa yoksa gözlerin...
Ürkek bir çocuğun,
İçinde kalmış bir heyecandı gözlerindeki ışıltı,

Karanlıkların en koyusundayım...
Sensizlikten yol alıp gittim en kuytulara...
Konuşmadım kimselere...
Ellerim sol yanımda...
Yüreğim...
Kanıyor hala...

Belki bir sondayım,
Belki sonsuzluğun başlangıcı...
Ya yaralı olarak veda ediyorum yalana,
Ya yaralı olarak başlıyorum gerçeğe...
Ne farkeder,hepsi aynı aslında,
Bir önceki,sonrakini kovalar daima,

Sonbahar bitiyor...
İçimde derin bir hüzün...
Pencereden her baktığımda sararmış kaldırımlar...
Sonbahar bitiyor...
İçimde hüzün...
Şarkılar hüzünlü...

Neredesin? ...
Nerede? ...
Biliyorum aslında…
Bu şehrin bir yerinde…
Her zamanki gibi,
Susuyorsun…

Dayan yüreğim,dayan! ...
Bitecek elbet bu kavgam! ...
Hep bu kadar acı değildir hayat,
Yeminim var,onu unutacağım! ...
Hep böyle acıttım mı seni? ...
Biz de güldük zaman zaman,

Yenilgiler,galibiyetler...
Hepsini yaşadım bu hayatta...
Ne sevinç çığlıkları attım,ne isyan ettim,
Biri gelse ardındaydı diğeri,
Biliyordum...
Her yenilişimde,