Sevnur Şaylan Şiirleri - Şair Sevnur Şaylan

Bir gün daha sensiz bitti...
Küçük mutluluklar,
Küçük hüzünler,
Kalbime değip geçti...
Bir yaprak daha eksildi takvimlerden,
Bir tam dönüş yaptı akrep,

Sonbahara atıyorum günahını hüzünlerimin...
O sararttıkça yaprakları,
Kopardıkça tutunacak tek dallarından,
Ben de kopuyorum hayata tutunduran umutlarımdan...
Yeni yetme mutluluklarım vardı yazdan kalan,
Bir göçmen kuşun kanadına asılı kaldı sanki...

Susacağım…
Varsın,kimse bilmesin varlığını…
Dilimde en güzel haliyle biriksin,
O iki cümle…
Susacağım,
Söylemem halimi soranlara,

Kaybettim kendimi bugün...
Vazgeçtim bu bedenden...
Nefes almayı unutmak içindi çabalarım...
Güzel bir uçurum aradım,
Koşup bir an önce kendimi bırakmaktı amacım...
Umrumda değildi yolumu kesen hayatım,

Gittin...
Ardına bakmadan gittin...
Yüzüme dönüp bir kere bakmadın...
Gül demedim,bir kere bakmadın...
Bu sevdayı bırakıp giderken benden,
Bir veda bile etmemiştin...

Şimdi,mavinin en güzel olduğu yerde,
Mavi gökyüzünün altında,
Mavi denizlerin kıyısındasın...
Mavi düşler kurardın ya hep,
Ve sen,
Maviyi çok severdin ya hani...

Hayat...
Artık bana tesadüflerini yaşatma...
Tüm hatalarımı attım bu yalanın ardına...
Tesadüflere kana kana,attım kendimi olmazlara...
Gözlerini gözlerime bırakma en olmaz zamanlarda...
Bir eski hatırada canlanırım,

Yaprağı kopmuş bir takvim yaprağı...
Bugündü,dün oldu...
Yarındı,bugün oldu...
Saniye dakikadan,
Dakika saatten,
Saat günden,

İnsan,insanı korkutuyor...
Hayat masum...
İnsan,insanı acıtıyor...
İnsan,insanı yaralıyor...
İnsan,insanı ağlatıyor...
Hayat masum...

Bak,bir gün daha dinleniyor buralarda…
Ve sen…
Çok uzaklarda…
Sensiz geçiyor bu akşamlar…
İçimde dinmek bilmeyen arzular…