Sevilay Yücedağ Şiirleri - Şair Sevilay ...

Zarfını açtığımda mektuplarının
Sayılı voltaların
Tonlarca ağırlaştırdığı bacaklarımı
Sınırlı zamanlara inat
Tüm aydınlık yollarda koşturacağım
Durmadan dinlenmeden..

Son nefesime sakla mor dersini gömleğinin..

Eza üflemiş buyruksamışsın gövdeme
İki satır,
İki cümlelik çöl yangını revan etmişsin,
Ateş öpsün,

Yine gökyüzü kadar mesafe düştü payıma
Kuruldu gözlerimdeki infilak
Gece çekilse üstümden
Gözyaşlarım çırılçıplak kalacak
Yokluğundan
Acemi kaçışlara vururum kendimi

Gidersem
Bu şehir toplayabilir mi kaldırımlardan parçalarımı
Bütün kitabeler
Bütün hitabeler sana yazılmışken..

Hayalini çek duvarlardan
Birazdan ölüm gelecek


Ben hep gözlerinden baktım
Her çiçeğin en nazlı rengine

Yine geleceğim dediğin yolu
Her gün biraz daha çekiyorum içime
Burada
Boynu kırık bakışlarıma
Bahar gelmez sevgili
Biliyorum orada

Senden fazla sessizdim
Yokluğun
Sırtımda dikiş tutmayan ağrı
Gözü doymaz hançer pırıltısında
Kanla karışık bültenlerde
Bir kaçak gibi

Artık inzivaya çekildi umut
Yan gözle bile dönüp bakmaz yüzüme
Seni anlatabilmeye yetmeyecek ömür
Ne yazsam,ne söylesem eksik
Korkarım
Bir gözü kör olacak,bir ayağı kesik..

/Ruhumda
Mezarsız bir ülke ağlar./

Bu gece
Ömrümün en uzun gecesi
Bu kış
Ömrümün en kısa kışı olsun
Son bir deva
Son bir nefes