Sevilay Yücedağ Şiirleri - Şair Sevilay ...

Bambaşka zamanlar ötesinden bir çıkıp gelsen
Güneşi sereceğim Ayaklarına..
Biliyorum
Gri akşamların hüzünlü gafletindesin hala
ve hummalı hayallerinin yorgun başını
mavi tadında bir yastıkta dinlendirme telaşındasın..

Ömrü sadece bir gün olan kelebekleri öldürüyorlar
İnciterek,,acıtarak,,kanatarak
Hiç farkında değilmiş gibi
Yazıklar ediyorlar! !
Tertemiz tutup korumaya çalıştığımız
Ürkek kanatlarımıza dikip

Yanağında bu dudak izleri kurumadan
Karanlıklar çökmeden geceler kudurmadan
İçimdeki yeşiller çürümeden solmadan
Işıkların altından ıslak yanağınla GEL....

Denizler hasretinden köpürür dalgalanır

GİDERSEN; Gözlerim kan ağlayan sevdamıza açık gider..Gitme

GİDERSEN; Bu şehir toplayamaz kaldırımlardan parçalarımı..Gitme

GİDERSEN; Yüreğime vurduğun zincir boynuma dolanacak..Gitme

Ölüme açtım ya gözlerimi ilk ağlayışım vurulmuşluğumaydı..

Anlam veremediğim yalancı baharları

İklimsiz coğrafyanda yalnızlık çarmıhına çaktıklarını gördüğümden beri,,

Kelimeler yine darmadağın bana küsmüş,,
Ağzımı ayrılık açmıyor..
Soğuğunda erirken yokluğunun
Yüreğimdeki en sessiz harflerle sesleniyorum sana;
Nerdesin? ?
Ve sen sağır suskunluğunla

Hani demişsin ya 'hiç bir şey eskide bıraktığın gibi değil'
Bunun bilincindeyim.
Hani demişsin ya 'sakın üzülme'
Dışardakilerin nasıl düzen yaşamının esiri olduklarını
Burdanda görüyorum.
İnsan düzene alternatif bir kişiliği,

Bizim gözyaşlarımız kirpik ucunda hazır olda beklerdi
Biz ağlamaya kurulmuştuk..
Ağlamayı seviyormuyduk yoksa;
Ne kadar ağlıyorsam o kadar varım diyenlerdenmiydik bilmiyorum..

Köprü altı çocuklarının kimsesiz efkarı gibiyim şimdilerde..

Yaşanmamış bir hayatın ölü nefesinin ahını aldım
Ah sevdiğim sevme beni!
Sen bilmezsin
Yalnızlığımın ve umutsuzluğumun dar sokaklarını,
Ve günlerden sadece geceyi görebilen gözlerimin rengini
Bilemezsin...

Yoksa sevdalarımı yazmalıydım
Sevdalarımızımı? ?
Sevdanın rengine kırmızı dedi biri
Meçhule yazdı bir diğeri,,
Bir zamanlar ben;
Sevdamın adı Sen