Sevilay Yücedağ Şiirleri - Şair Sevilay ...

Ağlama çocuk
Şeytanıyla yüzleşemeyenlerin inadına
Gül yüzlü bir dünya yaratacağım sana
Saçlarının açlığını doyuracak annenin eli
Araba camları kendi yüzüne tükürsün
Bırak

Adaletinizin keline bit düştü
Haydi kaşıyın
Kestiğiniz parmağın acımayan yanıyla
Ters duruyor kalemler
Gayri adil masa da
Katledilen geçmişin

Sen giderken
Ağlarsam ardından gece en kanlı eylemine dururdu
Z/amansız bir sevdadan apansız bir göçtü gidişin
Yetim bakışlarıyla deprem artığı bir harabeyi unuttun ya ardında
Bildiğim bilmediğim tüm ağıtlar dile geldi
Destan destan yazıldı çaresiz zamanların belasına..

Dağların karnında kan ağlarken yüreğim
Koçer abasında kaldı tınısı kalbimin
Ah kalbim
Zilan gamzesine vurgun
Delirmiş hasreti tepinir durur içimde
Dört nala koşan isyanımla

Gün doğmadan neler doğdu
İhanet dolandı üç adımın ikisine
Yine yırtıldı şiirin göğsü
Gözlerimde bir utangaç intihar
Çölde açılır taş kuyu
Kara ayinler kurulur zamansız

Bir yokluk ki sorma
Yine esmer sancısıyla sızlatıyor tenimi
Hasretinle birgün daha büyüdüm gördünmü
Gün dalgındı,yolda kaldı gözleri
Gece huysuzlandı,yıldızların derisini yüzüyor
Ah sevgili

Gözlerini kamaştırabilsem ayrılığın
Şu rezil uzaklığı göremese..
Yastığımda esneyen hayalinin
En gizli paçasından tutup
Geceyi örtebilsem üstümüze..
Sensiz taraflarımda hiç açmayan güllerin

Keşke herşey yüreğimdeki yokluğuna
Bakabilmek kadar kolay olsaydı..
Bir tek bakıpta görebildiğim
Ve yerinde varlığının olmasını dilediğim
Boyumu aşan Yokluğundur..
Beni ezen yerle bir eden acımasız zalim Yokluğun....

Suretim elimdeki bir bardak ateşe emanet verildi,,
ateşi yudumladım hep ölmem bile yasaklandı ruhuma kurşun sıkılırken..
Kainatın en berbat intiharıdır böyle yaşamak;
ruhun gözlerinin önünde can çekişiyor
ve ömrünü okuyan gözlerinden kanlı bir nefes boşalıyorken
yaşıyor süsü vermektir kendi kendine..

Yalnızlığım beni yıkar
Vallahi dayanamazsın..
Verdiğin bu yalnızlığa
Çare olsan ağlamazsın..

Beni herşeyden ayırıp