Sevilay Yücedağ Şiirleri - Şair Sevilay ...

Sen gideli dalgınlığımla örttüm güneşi
Durgunluğumla..
Gittiğin her şehrin gözyaşlarıyım artık..
Her mevsimim kış
Kar yağıyor yüreğime..
Tüm zamanlarım gece,,

Bir şiir severdim eskiden
Seni tanıyıp görmeden
Adı sevgiyle başlayıp
Sonu mutlulukla biten..
Şimdi tersine döndüm
Sen oldun bak

Merhaba sevdalım Merhaba
Uzunca bir süredir kışkırtılmış acılarımın sindirdiği gülüşlerime
hesap verme durumundayım..
Suskunluğumun duvarlarına sakladığım yokluğun
dehşetli sancılarla çarpıyor suratıma,,
ve ben uykusuzluğumun en sersem bir vaktinde

Savunmasız gönüllü teslimiyetimdi yalnızlığımı kızdıran..
Kanadı kırık ruhum usulca konuverdi yalnızlığıma rakip yalnızlığının ellerine..
Kızıl bir goncanın sızıntıları gibi
hiçliğe asılı kalmış yüreğimin kıblesiydi artık soluğun..
Karanlığın içinde sıkışıp kalmış tüm acılarımın en gizemli sırlarını
bağrına bastığından beri beni görmeni değil

Haydi Git Hoş Gelsin Sana Ölüm! !

Bu kan kusan havada

Zulmün koynunda

Bir şehir bir inSANA
bu denlimi yakışır?
Mağrurluğu; mütevazi sırrında
Öfkesi; göç ayazında.
Yalnızlığı; o çobanın sırtında
Bazende,Kervankıran yıldızında.

Her karesi sonsuz bir ertelemeye mahkum edilmiş
Hayatlar vardır bilirmisin? ?

Yaşamla olan sorunlu bağını
Ertelediğin o sıradan hayatın içine
Monte edercesine

Bir varmış diye başlayan masalların sonunu
Mutlulukla süsleyip
Uyumam için kulağıma anlatanım olmadı benim...

Belki olsaydı;
O sesle kulağıma çarpan

Yuttuğum hıçkırığın o suskun uğurlayışın
Bakılamazken ardından
Her söz dillenebilirdi dudağımda
Ahh gitme/sen dışında.

İnadına bir başka esmerdi gece

Yüreğin;
Gökyüzü Yalnızlığındaki acılarının
Özgür hücresi...
GÜZ yaşlarını akıttığın
Mevsimsiz hüzünlerinin sürgünü Yüreğin...