Serkan Ökçe Şiirleri - Şair Serkan Ökçe

Gördüm nice erenler var
Gönül dünyasına çıkıp girenler var
Aranıp bulanlar, bulamayanlar
Doğru yolunu yitirenler var

İşte yine gölgelerini dağıtmış bu şehir her yere sere serpe
Yürüdükçe acıyor, dokundukça acıyor, kaçıyorum ve kaçtıkça acıyor
Düşler ekerim gözlerime, hiç hasat mevsimi olmayan düşler
Kırılan cam gibi, kırılan onur gibi, kırılan kalp gibi

uzun bir yoldan gelsen
ipekten elbise giysen
beyaz, bembeyaz
gülsen buselerin çıksa
gülsen…

mutlu sevdalılar evlerine girince başlar benim yalnızlığım,
sokaklar terk edilince uzar ardın sıra hüzün,
berduş bir gramofondan eski bir şarkı mırıldanır da, mırıldanır bana bu kaldırımlar...
arnavut taşlarını sayar gibi önüme düşer başım,
vedalaşır gibi insan kendi gölgesiyle işte öyle yürürüm de yürürüm
kaçarcasına yalnızlıktan, bir daha dönmeyecek adamı uğurlar gibi süsler kendini sokaklar

Ne deniyordu sen gittikten sonra bu şehre
Alın yazımı nakış ettim kaldırımlara sıra sıra
Sahi ne deniyordu
Yarım kalan şarkıyı başka birinin dudaklarında aramaya
Yağan yağmurda ağır ağır şemsiyesiz yürümeye
Etrafa avanak avanak bakınıp, sebepsiz gülmeye

Yıllar her şeyi eskitir sanıyordum
Bir tek seni eskitemedi
Sanki değişmedi hiçbir tarafın
Her gün aynı cüzdandan çıkartıp
Defalarca baktığım fotoğrafın

İstanbul koynunda kapalı pazar
Kerevetçi ömür alır, ömür satar
Sultan Fatih`e ne gerekti bedesten
Ahde vefa, gövden revaktan, kubbeden

Seni çalıyor gözlerime
Çığ gibi Camları evlerin
Gölgeleri düşüyor üstüme
Yalnız ikindiyi kılıyor sokaklar
Benden kaçar gibi
Yüzüme kapanıyor açılan kapılar

ÖLÜM BABA


dünya bir trenin tekeri
limonun kabuğu
midyenin içi

özgürlüğe kanat çırpan
bir çift güvercin olmak isterdim
içimi ısıtan...
ama hiç olmayacağını bildiğim;
o hayal olmak isterdim
afacan bir çocuğun;