Serhat Çalışkan Şiirleri - Şair Serhat Ç ...

Allahım
Benim sevdiğimi başkası alacaksa
Gönlüm namerde yalvaracaksa
Küstahlar sevdamı horlayacaksa
Al canımı.
Al canımı gücenmem,sevemeyeceksem

Arasıra aşklardan sıyrıldığımda
Aklıma gelirsiniz,size yazarım
Dertleşecek bir dostta ihtiyaç varken
Çekinmeden Eylem güzelini ararım

Yazdığım herşeye katlanırsınız

Gördüğüm yazdığım yalanmış meğer
Üzerimde oynanan oyunu gördüm,
Lafmış yazarlık,şairlik heyhat,
İsminde ikazı,dikeni gördüm.
Serhatı düştüğü hatadan kurtaran,
Türk olduğunu yüzüne vuran,

Ümitsizce beklemek nedemektir bilirmisiniz,yada ümitsizce demeyelimde çatlayarak,sıkıntıdan heder olarak,sinirden ölerek,hiçbirşey yapamadan beklemek,ne demektir?
Orhan böyle bir bekleyiş içindeydi,ve aslında beklentisinin olup olmamasını istediğinden bile emin değildi,Yani Mavinin artık geri dönmesinin,kendisiyle tekrar konuşmasının ne kadar masumane olacağından yada bunu gerçekten istediğinden emin değildi.Kendisini evlerde zor günler için ayrılan paralara benzetti,yapacak hiçbirşey,yada kullanılacak bir imkan kalmadığında patlatılan kumbaralara.Mavinin aradığı aşkı,sevgiyi bulamayıp,yada diğerlerinden sıkılıp kendisine dönmesini istediğini sanmıyordu artık,Son seçenek olmak istemiyordu.Gerçi bunlar kendi düşünceleriydi,Mavininde onu,son bile olsa seçeneklerden biri olarak düşünüp düşünmediğini bile bilmiyordu,ve kendi kurduğu saçma kurgularda Maviyi yargılıyor olmakta,kendisine olan öfkesini çoğaltıyordu,ama çıkış yoktu işte,ağırına gitmişti,ve kabul etmek zor geliyordu,

Yazdığı roman nerdeyse bitmek üzereydi,artık aşka baktığı bütün pencereleri anlatmıştı neredeyse ama yinede Maviden bir tepki,yada serzeniş,yorum hiç birşey gelmemişti.Onun yazdıklarını okuyup okumadığından bile emin değildi,belkide sadece gülüyordu,belki,onu bu hüzünle bıraktığı için üzülüyordu,belkide hiç haberi bile yoktu yazılanlardan,ama yinede yazdıranın kendisi olduğunu biliyordu,ve '' sakın bırakma yazmayı,yoksa kırarsın beni,düşersin gözümden diyordu'' Orhana
Acaba nekadar girebilmişti Mavinin gözüne,ve düşülebilecek daha aşağıda bir yer varmıydı gerçekten,Maviyle konuşamamaktan,ondan kilometrelerce uzakta ona aşık yaşamaktan,başkasıyla olduğunu bilerek ona hala ilanı aşk etmekten,egoistçe birlikte olduğu insanı bırakmış olmasını düşlemekten,günün on saatini içki kadehlerinde,sigara dumanlarıyla,helaya boşaltmaktan,daha seviyesiz,daha aşağıda bir yer varmıydı,düşeceği
''düşeceğim kadar düştüm ayağa,aşağılık korkusu kalmayanların,düşme tehlikeleri olmaz'' diyordu.Oysa sırf mavi bırakırsan eğer.....dedi diye yazmaya devam ediyordu.Sadece birkaçyıl sonra elinde güzel bir öykü olarak kalacağını bildiği bu yazıyı uzatmasındaki tek gerçek sebep ise,yazmayı bıraktığı anda Artık Mavinin,kendisinden vazgeçtiğini düşünebilecek olmasıydı.Maviden asla vazgeçmeyeceğini,isterse daha üç yüz,beşyüz sayfa daha yazdırsada Maviyi beklemeye devam edeceğini,bu yazıyla sembolleştirmek istiyordu,ve şöyle yazıyordu,duyarsa Mavi

Aşkın değildir,sebebi halimin
Gözlerini yangın yerimi sandın,
Ben seni değil,aşkı sevmiştim
Sende kendini Leylamı sandın.

İçiyorsam hergece hatıralara,

Bir dede ve torunu uzaydalar

Dede torununa geçmişi anlatıyor,

Aaah memet ah,sen bilmezsin ne güzeldi eskiden bizim hayatımuz,Ninenle internette tanışmıştık,ozamanlar böyle havada uçarken kaşını kaldırmayla üç gezegen öteyle konuşamıyorsun,geçiyoruz akşam lunca pc başına,o Ankarada,ben bursada
---Dede bursa neresi?

Şu türk bayrağını ters çevirseler
Yıldız,ayın ardına geçermi sandın
Koca bir alem birlik etseler
Bir türk emir altına girermi sandın

Nerden bilirdim ilk gördüğümde
Uğruna dünyayı verebileceğimi
Rabbimin bana mükafatımı
Tutuşan gözlerinin bana bakışı
Ellerinden,tuttuğum o ilk an
Neredeyse,kalbimin durduğu andı

Bu günlerde halsizim,
Kederliyim,
Hiç halim yok aşık olmaya,
Bir güzele kapılıp,koşamam peşinden,
Kalmadı yüreğimin dermanı,
Fırtınadan korkuyorum,

Çocuğun rengi olmaz,
Çocuğun suçu olmaz,
Dünya kirlendiyse,en masumu çocuklar
Nerde doğarsa doğsun,çocuk olmak güzeldir,
Çocuk olmak çocuk olmaktır,
Çocuk ister