Serhat Çalışkan Şiirleri - Şair Serhat Ç ...

Dostum sen bu dünyayı,ne sanıyorsun
Bir zoraki çırpınış,senin hayat dediğin
Yıllar sonrasına kafamı yoruyorsun
Üç aylık bir tatil senin hayat dediğin

Bak bir geriye kimler yaşamış

Hadi varmısın aşık olmaya
Ama yağma yok sonuna kadar
Varmısın dünyaya karşı durmaya
Geri vites yok,ölüme kadar

Korkuyu kaldırıp,atalım çöpe

Ecelim elinden olacaksa güzelim,
Azraile bir saniye direnmem bilesin,
Sen eğer peşimden gelmeyeceksen,
Cennete almasınlar beni,
İnanacak bir tanrı daha olsaydı,
Ondanda sadece seni isterdim,

Bana parkta servetimi neden şehit ailelerine yada kimsesizlere bırakmadığımı sormuştun,
-Evet
--Bunun bir sebebi daha var.
-Nedir?
--Sizin inanışınıza göre bu dünyadaki iyilikler ve kötülükler öbür alemde değerlendirilecek,ve ceza yada mükafat olarak geri,dönecek.Cennet ve cehennem.
-Evet,

Meyhaneci,ben geldim.
Bu akşam efkârlıyım,bir duble istanbul ver,
Sokakları başımı döndürsün,
Bir dilbere vurulayım.
Lotodan para çıksın,
Cihangirde ev alayım.

İkibin üç'ün sonbaharında,
Soğuk ve pis kokulu hastane koridorlarında,
Vaz geçtim hayal kurmaktan,
Ve,
Acil kantini muhabbetlerimde,
Ürkütücü bir hikayeydi babam,

Şerif susmuş sıra Orhana gelmişti.Kendi problemlerinden bahsetmeden önce,Şerifinyaralarına biraz olsun merhem olma gayretiyle konuşmaya başladı Orhan
--Kardeş senin problemin ciddi,hemde çok ciddi.Anladığım kadarıyla yenge biraz sıkılmış,yada ne bileyim flört döneminizdeki heyecanı göremeyince hayal kırıklığı yaşamışki bu yeni evli çiftlerin genelinde olur.Bu yüzden ikide bir annesine gitmek istiyor olabilir.Çünkü sen evlendikten sonra değiştin,ama ailesi hala aynı.
--Nasıl yani
--Şöyleki; O, seniboş vakitlerinde tenis oynayan,doğum gününde fransız şarabı alıp tekne kiralayan,bilerek yağmurda dolaşıp seksi görünüyor diye saçlarını dağıtan,hiç anlamadığı halde o seviyor diye satranç oynamay çalışan bir adam olduğun için sevdi.Yoksa senin şu tostoparlak suratına,yada engin bilgisayarlı muhasebe bilgine hasta olmadı.Kaldıki diyelim görüntünede vuruldu,hep aynı görünüşte,fizikte kalma şansın varmı? yok, O halde ruhunu canlı ve diri tutacaksın.
--Yahu birader ne yaptın sen.Sana kalsa iki günde boşarsın bizi
--Boşarım tabi yaa! Hahahaha.Evlenmek kolaymı,tutturmuşsun bi çocuk diye,daha yirmidört yaşında genç insanlarsınız.Belliki çocuktan önce genç kadınlığını yaşamak istiyor,sadece o değil kadınların geneli böyle.Ama çok bezgin gördüm seni yahuu

O yıllarda Çandarlı henüz kabuğunu kırmamış,Egenin keşfedilmemiş kıyı boylarından biriydi.Gerçi insanların keşfedemediği bu doğa harikasını rant kavgası içinde kendi çıkarlarını önde gören devlet erkanı keşfetmiş ve İzmir limanını Çandarlıya taşımak için sıkı bir alt zemin hazırlama çalışmalarına başlamıştı.Çandarlıya limanın gelecek olması belki daha fazla para,daha fazla insan daha büyük iş kapıları getirecekti,ama en çok beş yıl içinde o güzelim deniz ölecek sayfiyecilerin en gözde yeri olma yolunda büyük ilerleme kaydetmiş Çandarlı kasabası belkide denizinde yüzülemeyecek,balıkları yenmeyecek bir pis su birikintisine dönüşecekti.Hilal ve Arzu öğrencilik yıllarında bir haftalığına tatile geldikleri bu beldeye aşık olmuşlardı.Arzu sırf bu yüzden çalıştığı okula yüzon kilometre uzaktaki bu şirin beldede ev tutmuştu.Ama artık daha fazla dayanacak güçleri kalmamıştı,aldıkları üç kuruş ev kirası ve okula,dersaneye gidip gelirken eriyor bir birikim yapamıyorlardı.Arzu için çok önemli değildi,çünki aileden zengindi,ama Hilâl aldığı birkaç kuruştan artırmak zorundaydı,henüz kendisine bir çeyiz hazırlayamamıştı.Bırak çeyizi aniden önemli bir rahatsızlığı olsa,yada başına bir kaza bela gelse kenarda hiç parası yoktu.Zaten dersaneden aldığı para kendisine bir sonraki haftayı getirmek için yetmiyor,Arzudan destek alıyordu.Arzu belki geri istemiyordu ama onada epey borçlanmıştı ve çalışan biri olarak sürekli arkadaşına borçlu yaşamak canını sıkıyordu.Ogün Arzuyla beraber Muratın yanına giderkenyolda Arzuya artık Çandarlıda oturmak istemediğini söylemişti.Arzuya yine beraber İzmirin içinde okula dersaneye daha yakın bir ev tutmaları gerektiğini söylemişti.Arzuda aslında parasal anlamda çok sıkıntı çekmesede birkaç saat ders vermek için herdefasında yüz kilometre yol gitmekten sıkılmıştı.Arzunun ve Hilalin artık o öğleden sonra yapacakları bir iş daha vardı beraber oturabilecekleri,küçük şirin ucuz yollu bir ev bulmak.Tabiiki İzmirin içinde.

Murat onları Bornova büyükparkta bekliyordu.Okul yıllarında uğrak yerleri olan bu parkı her ikiside çok seviyordu.Büyük parka geldiklerinde Muratın yanından ayrılan iki kişiyi Hilâl farketmişti.Adamlar Arzuyla,Hilâlin geldiğini görünce kalkmışlarhızlı adımlarla masadan uzaklaşmışlardı.Kış ayı olmasına rağmen açık,güneşli bir gün yaşanıyordu İzmirde ve Murat oturduğu kafenin içini değil bahçesini tercih etmişti.İlk selam veren Hilal oldu
--Merhaba Murat nasılsın
Murat ayağakalkıp Arzuyla selamlaştıktan sonra
--Hoşgeldiniz Hilâl

Bir tek şeyi unutma
seni sevdim ben
kalbim şimdi bir sokak çocuğu
kelebekleri göç etti gönlümün
ıssızlaştı hayat sanki
sanki sabahı eksik şiirlerimin

O geceyi saatlerce yazı yazarak ve uzak şehirlerden arayan,mesaj atan dostlarına cevap vererek geçirdi Orhan.
Her telefon çaldığında,yada mesaj uyarısı geldiğindehemen defteri,kalemi bırakıyor''bu sefer kesin Mavî'' diye telefonu alıyor,fakat her defasında farklı biriyle karşılaşıyordu.En az yirmi seferhayal kırıklığına uğramıştıda,yinede acabamı demekten kendini alamıyordu.

Serdar abisi aramıştı sabaha karşı en son.İlk kez Serdarın aradığna sevinememişti Orhan.Oysa en yakın dostuydu Serdar.Beraber ilk kitaplarını çıkarmışlardı.tiyatro oynamışlardı,defalarca,İzmirin altını üstüne getirmişlerdi,Orhan İzmirde oturduğu yıllarda hiç ayrılmamışlardı,nerdeyse yirmi dört saat beraberdiler.Birbirlerinden,diğerinin ona veremiyeceği hiç birşeyi istememişlerdi,bu yüzdende her istediklerini almışlardı.Dostluklarının üzerine titremişler,asla birbirlerinden küsmemişlerdi,Tartışmaları sadece tartıştıkları konuyla sınırlı kalmış,hiç bir zaman bunu kalp kırma boyutuna getirmemişlerdi,.Telefonun ucunda Serdar vardı ve O rhan ilk kez buna sevinmiyordu.Daha doğrusu arayanın o olmasını istemiyordu,bu ne egoist bir sevdaydı böyle,akla başka birşey gelmesine izin vermiyor,yüreğe başka selam kabul etmiyordu.
Açtı Orhan telefonu,buruşuk bir sesle
--Vaay Serdar abim nasılsın