Sevdiğim ben bu gün öldüm,gördün mü
Gördün mü,sessiz sedasız yatıyorum işte
Artık seni seviyorum diyemicem için affet beni
Yağmurlarda elinden tutamayacağım için
Gözlerine aşkla bakamayacağım için affet
Seninle yaşadığım her anım benim için unutulmazdı
Oturmuş Eylül’ü bekliyorum bir köşe başında
Gökyüzünde güzelliği tarifsiz bir hüzün
Ve bulutlar gri renge boyanmış,en usta ressamın fırçasından çıkmışçasına
Köşede duran simitçi kalan simitlerini sayıyor,her susam tanesine bin umut yükleyerek
Martılar kanatlarını süzdürürken deniz üzerinde,yüreğe ahenk katıyor
Az ileride küçük bir kız çocuğu belki ismi Eylül olan balonuyla oynuyor
Gelseydin düşlerim düşmezdi gecenin kıyısından
Parmaklarına en çok yakışan takı parmaklarım olurdu
Kovalamazdı yelkovan akrebi bır düşman gıbı
Sen gelseydın sevgılım gozlerınde zaman dururdu
Kutsal kederler ıcındeyım yıne bu gece
Hasretın çıldırıyor sankı beynımde
Öyle bir kadın sevmelisin ki
Kışın ortasında sana sarıldığında
Bahar geldı sanmalısın
Sacları tel tel gezinmeli boynunda
Bır kokusu olmalı sevdıgın kadının
Buram buram kadın kokmalı tenı
Ayları hasrete böldüm
Hasrete özlemi ekledim
Özlemi sensizlikle topladım
Yine elimde yokluğun kaldı,seni özledim
Seni çok özledim...
Ben böyle değildim sevgilim önceden,böyle değildim
Umutlarım vardı benim
Her gün üzerine yenilerini eklediğim umutlarım vardı
Heyecanlıydım bende bır zamanlar anlıcan
Yaptıklarımın mutluluğu,yapacaklarımın heyecanı sarardı dört yanımı
Dedim ya,ben böyle değildim inan değildim
Özlediğim bir sen varsın birde senli anılarım ve bu şiir sana canımdan kopanım...
Köhne bir mekanda sölenen şarkıların nağmelerinde kayboldum bu gece
Bir rum meyhanesindeyim denizin kenarında dertlerin ortasında bir yerdeyim
Tahta masamda bir kadeh rakı,iki dilim ekmek ve bir tabak haydari
Bu gece sana kaldırıyorum titreyen ellrimle bütün kadehlerimi
Zorun acısını, kolayın basitliğine değişmedim
Karartmadım yüreğimi yaşadığım acıyla
Ben seni seninle değil, sensizlikte dahi sevdim
Şikâyetim olmadı merhem aramadım yarama
Bu kadar mı zor geldi o iki kelime sevdaya
Bıtmıs bır omrun son cumlesı gıbıyım
Parmaklarım yara bere ıcınde
Kırılmış bır kalem,tükenmeye yuz tutmus
Tükenmez dertler ıcınde
Omrumun baharı olmadı hıc senın dışında
Sankı butun hasretler benım ıcımde
Sen beni çok sonra anlayacaksın şimdi değil
Işıklar sönüp,sokak sessizleştiğinde
Kalınca bir başına karanlık bir odada
Ve anılar üzerine bir duvar gibi devrildiğinde
Sen beni çok sonra anlayacaksın şimdi değil
Bir gün sustuğunda sahte kahkahaların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!