Ortalığa düşmüşüm hayatım bir can pazarı
Kurtlar sofrasının göbeğindeyim
Bir sen varsın birde sevgin kırık kalbimin iki mimarı
Senin gözlerinde parlak çoban yıldızı
Benim gözlerimde ise terkedilmiş diyarların mahsunluğu ve acı
Elbet bende göçüp gideceğim bu dünyadan
Ben sustum,sen söyle şimdi
Verdiğin bunca acı,dert neydi
Mecnun olup seni sevdiğimi
El öğrendi,sen öğrenemedin sevgilim
Kaybetmediğim hiçbir şey kalmadı bu hayatta
Önce seni sonra kendimi kaybettim
Anlıcan kaybolmuş bir anahtar kadar sahipsizim
Gün doğarken kalkıyorum artık
Uykularım haramdan sayılalı çok oldu
Bir süre güneşin doğuşunu seyrediyorum pencereden
Yılları birgünde yaşadım
Diyebileceğim anlar seninle vaar oldu hayatımda
Seni sevmekten değil hep kaybetmekten korktum
Mutlu olduğumu sandığım hayatın anlamını
Seninle yeniden buldum
Ne yalan söyleyeyim sevdiğim
Yıne gecelerine yabancı oldugum bu sehrın ıslak caddelerinde yürüyorum bir başıma.
Soğuk iliklerime kadar işliyor gömlek ceplerime kadar dolan yağmur damlaları tenimi titretiyor.
Bu saatlerde kimse olmuyor sokaklarda,bir gidecek yeri olmayanlar,birde bekleyeni olmayanlara ev sahipliği yapıyor sokaklar, he unutmadan birde sürekli elleri cebinde olanları gorursun yol boyunca yürürken,elleri ceplerindedir çünkü ellerini tutacak bir el yoktur hayatlarında,anlamsızca susarlar ve boş gözlerle bakarlar etraflarına.
Bir de ceplerinde sıkıca tuttukları en sevdikleri tarafından sessizce bırakılan elvedaları vardır onların.
Belkide hayalinde bir çift göz vardır,gecenin karanlığına inat ona hala hayaller kurduran bir çift göz vardır.
Evlerin ışıkları yanmaktadır ve her ışığı yanan evde ayrı bir hayat hikayesi vardır,bir de hiç ışıkları yanmayan evler vardır ki;içinde eşyadan çok yanlızlık vardır o evlerde.
Bir sonbahar yanlızlığıdır
Sensizlik ve sensizlikle gelen o fırtına
Ağaçlardan yaprakları döken
Pencereme ölü yağmur damlalarını bırakan
Kimbilir belki de beni sensiz bırakan
İşte eylül yine sapsarı sokaklar
Bir sonbahardı senin gidişin
Göçmen kuşların çığlıkları kulaklarımda hala
Ve ben ogünden beri
Kendi bedenimde ruhumun cesedini taşıyorum
Soyunurken gece sabaha ben hasretini giyindim
Çoban yıldızında gözlerinden
Senin gittiğin günden beri
Gönlümün mevsimleri hiç değişmedi
Ve bu şiiri sana buz gibi bir temmuz akşamından yazıyorum
Kadehimdeki içki az önce bitti
Ne olur kızma hayalinle dertleştim biraz
Yo hayır alkolik olmadım
Bir şiir seni sevmek
Seni sevmek ve düşünmek geceler boyu
Seni sevmek deniz üzerinde uçmak martılar gibi
Sonra dıngın sahıl boylarında yurumek senınle el ele
Bir gün batımında dalmak ufka boylu boyunca
Senı sevmek bır lokma ekmek bır yudum su gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!