Şeref Işı Şiirleri - Şair Şeref Işı

Hatırası sende kalmış açık bir yarayım simdi
Sudan bahanelerle arasam senı diyorum
Hanı en azından sesini duysam,bılsem ıyı olduğunu
Gecenın kor karanlığındayım,uyku tutmayan saatlerde
Ne sıgaram yetıyor ıcımde kı sıkıntıya
Ne de kadehımdekı ıckı gonlumdekı yangınına

Dun bir mektup yazdım bana uzun amandır halımı hatırımı sormamıştım, biliyorum telefonda açabilirdim ama yazmak istedim, kalemin kâğıdın kokusu parmaklarıma sinsin istedim işte. Neler yapıyorsun dedim hala şen şakrak mısın, hala melankolik mısın hayallerin hala ütopik mi ve hala gülümseyerek bakıyor musun hayata ve hala asık olabiliyor musun tanımadın bir insana, kurda kuşa. Bilirim dedim bilirim çünkü sen bir ask adamısın asık olmalısın ve yazmalısın şair diyorlardı senin için hala yazıyor musun dedim. Sonra çok kalabalıktın dedim benim bile tanımadığım çok arkadaşın ve dostun vardı senin, her gece bir yerdeydin nasılda özenirdim sana diye devam ettim mektubuma. Ve sonra siyah bir zarfa sığdırdım tüm yazdıklarımı posta kutusuna bıraktım. Çok sürmedi cevap geldi benden o da beni çok özlediğini yazmış satırlara halımı hatırımı sormuş nasıl sevindim bilemezsin, keşke arasaydın eskiden olduğu gibi o şen şakrak sesini duyardım demiş, sonra kalemin ucu titremiş hissettim ve demiş ki bende arayamıyorum seni sesim eskisi gibi neşeli değil demiş. Hayallerinden bahsetmiş sonra mektubunda ama eskisi gibi ütopik değilmiş alelade şeyler işte bilirsin sanki biraz yaşama hevesi gitmiş. Uzun zamandır yazmıyormuş üstelik Eylül’ü beklemiş gelmiş ve peşinden zemheri demiş. Ve bana yalan söylediğinden bahsetmiş hiç kalabalık olmamış hem tek başınaymış, sahil kenarlarında, caddelerde, gündüzlerde ve gecelerde hep tek başınaymış. Nasıl üzüldüm anlatamam sana, sonra keşke hiç yazmasaydım hep tanıdığım gibi kalsaydı aklımda dedim. Ama yazmıştım ve cevap gelmişti benden bana, şimdi benimle oturmuş karşılıklı gecenin efkârını dağıtıyoruz o soruyor ben anlatıyorum, ben soruyorum ben cevaplıyorum. Anlı can beni benle topladığında bile artık bir ben kalmamış.

Hiç kimse seni anlamıyor değil mi bu hayatta
Ben dahil
Sevdiklerin sevmiyor,değer verdiklerin vermiyor
Her sabahın mutsuzlukla,her günün ayrı bir kederle bitiyor
Mutlu olmak için çabalasanda,bir türlü olmuyor
Ve kimse sana hak vermiyor

Ben seni hiç özlemedim ki
Özlemek nasıl bir duygu bilmiyorum
Mesela ben seni hiç özlemiyorum
İnsan damarında akan kanı nasıl özleyebilir ki?
Tut ki gecenin bir yarısı,sen kokuyorken odam
Her nefeste seni soluyorken seni nasıl özleyebilirim ki?

Bilir kisinin neyi ne kadar çok bildigi bilinmez ama
Bir aşk cinayetidir dedi bu ayriliga
Ve sen kusursuz bir cinayetin tüm günahini yükleyip omuzuma
Maktulüne son kez dönüp bakmadan giden bir sevda tetikçisi oldun hayatimda
Oysa katiller cinayet mahlline ilk gelenlerdi
Sen ugramadin bile gönül yurduma

Bir şey vardı aramızda
Sözlerin anlatamadığı
Kelimelerin yetersiz kaldığı
Hissedilen ve yaşanan tüm güzelliklere inat
Bir şey vardı aramızda
Benim yüreğimde senin ise gözlerinde olan

Bir zaman hatasıydı seninle karşılaşmamız
Söylenmeyecek ne kadar söz varsa dilde söyledik
Sevgiye muhtaç gönüllere aşkın tohumunu ektik
Yok saydık kopacak fırtınayı da
O tohumun çiçek olmasını bekledik
Bir güzel yüze,bir tatlı söze kurban ettik kendimizi

Bu gece kaybolduğum butun yollar benı sana getırıyor
Omuzlarının arkasında duran ve sadece benım gorebıldıgım kanatların var senın
Sen benım bu dunyadakı melegımsın
Yuregıme düşen cemremsın
Adını andığım her an kalbımın atışları nasılda hızlanıyor
Ve nasıl da sığmıyor canım gogus kafesime

Sadakamdır bu aşk,canı sağ olsun hayatın
Ben artık iflah olmam,sevdiğime haber salın
Ceylan gözleri ile baktığı bir tek anın
Hayali yeter bana,canı sağ olsun hayatın

Söyleyin ona, artık kalmadı benden bir ben geriye

Ben bir dilek tuttum hem de sıkı sıkı
İstedim ki, okusun yüreğimi
Gözlerimden anlasın sevdiğimi
Yaşama sevincim olsun tutsun boş kalan ellerimi
Şubat ayında Temmuz’um, Ağustos’ta Eylül’üm olsun
Geceler içinde kalan yüreğime gündüzüm olsun