Yıne gecelerine yabancı oldugum bu sehrın ıslak caddelerinde yürüyorum bir başıma.
Soğuk iliklerime kadar işliyor gömlek ceplerime kadar dolan yağmur damlaları tenimi titretiyor.
Bu saatlerde kimse olmuyor sokaklarda,bir gidecek yeri olmayanlar,birde bekleyeni olmayanlara ev sahipliği yapıyor sokaklar, he unutmadan birde sürekli elleri cebinde olanları gorursun yol boyunca yürürken,elleri ceplerindedir çünkü ellerini tutacak bir el yoktur hayatlarında,anlamsızca susarlar ve boş gözlerle bakarlar etraflarına.
Bir de ceplerinde sıkıca tuttukları en sevdikleri tarafından sessizce bırakılan elvedaları vardır onların.
Belkide hayalinde bir çift göz vardır,gecenin karanlığına inat ona hala hayaller kurduran bir çift göz vardır.
Evlerin ışıkları yanmaktadır ve her ışığı yanan evde ayrı bir hayat hikayesi vardır,bir de hiç ışıkları yanmayan evler vardır ki;içinde eşyadan çok yanlızlık vardır o evlerde.
Bir şiir seni sevmek
Seni sevmek ve düşünmek geceler boyu
Seni sevmek deniz üzerinde uçmak martılar gibi
Sonra dıngın sahıl boylarında yurumek senınle el ele
Bir gün batımında dalmak ufka boylu boyunca
Senı sevmek bır lokma ekmek bır yudum su gibi
Gecenin bir yarısında sevivorum seni
Rüyalara dalmıs o güzel gözlerini
Saçlarin dağılmış yastığına tel tel
Ve her telinde taşıdığın parmak izlerimi
Sonra sabah seherinde seviyorum seni
Sen uyurken günesin yüzüne vurmasını
Sen günesin batısını izledin mi hiç
Kızıl bir renge bürünür ufuk
Ve günün saltanatı yerini, gecenin asaletine bırakır
İste o zaman kararır gökyüzü
Güneş ayın arkasında,ay ise senin gözlerinde
Soner evlerin ışıkları sonra bir bir
Sen gıttin ya,benim hiç kimsem kalmadı sevgilim
Senmişsin benim Dünya’m ve hayallerim
Şimdi bir günaydın mesajına gitmiyor ellerim
Biliyorum bana bakmıyor artık o ceylan gözlerin
Ne günün tadı kaldı,ne akşamın hazzı
Kalbim sensiz kaldığından beri ölüme razı
Bır gun daha bıttı sensız dünyamda ve ben bır gunu daha sensız karanlığın koynuna bıraktım.
Ardın da bıraktıklarından öğrenmem gerekenlerı yıne bugun de oteledım
Çunku hala senı sevmekten vazgecmıs degılım.
Yaşamak adına ve bu acıya dayanmak adına bıldıgım tum yolları deniyorum,
Kadehımdekı ıckı az once bıttı ve avucumda parçalandı sensızlıge kaldırdığım kadehım.
Oysa neler hayal etmıstık ve ne plnlarımız vardı
Ben seni hiç özlemedim ki
Özlemek nasıl bir duygu bilmiyorum
Mesela ben seni hiç özlemiyorum
İnsan damarında akan kanı nasıl özleyebilir ki?
Tut ki gecenin bir yarısı,sen kokuyorken odam
Her nefeste seni soluyorken seni nasıl özleyebilirim ki?
Kusmuşken kaleme ve kâğıda, gözlerin satırlarda belirdi
Ve suskunluğumu bozdu bakışların
Şimdi hislerim sana anlatamadığım kelimelerde gizleniyor
Kaçarken ben aşktan köşe bucak
Hiç okumadığın kitabın arasında kalan bir dip nottur sana olan duygularım
Neyi, nasıl anlatacağımı hiç düşünmeden yazdığım satırlarda
Bu gün Haziran’ın 24’ü
Atan bir kalbin ölüm yıldönümü
Susturulmuş tüm istekler,yıkılan tüm hayaller adınadır bu şiir
Nasip olupta mümkün olmayan sevgilim
Yokluğunun ilk günündeyim
Kapanmaz bir yaraya pansuman yapmak nasıl nafile ise
Bu şiir sanadır İstanbul kadar güzel sevdiğim
Düngece sen uyurken hasretine açtım kapıları
Önce saçların girdi içeri
Her teli yüreğimde yaralar açan saçların
Sonra yıldızların eşlik ettiği gözlerin
Ve sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!