Sen Kokuyorum Şiiri - Hüseyin Erdinc

sen bu kadar belirsizliğin
çaresizliğin içinde
bir güneş gibi doğdun dünyama
üstüm başım sen kokuyor
simasına yandığım
gözlerinden burnundan öptüğüm
papatya kokulu kadın
bak yine akşam oldu
İçimden içine yolculuk yapıyorum
çıkmaz hiç bir sokak kalmadı
tüm tabela işaretleri seni gösteriyor
tüm sokak lambaları senin sokağını
aydınlatıyor
içim dışım sen oluyor
dedim ya papatya kokulum
şimdi sen oluyor sen kokuyorum