Selçuk Coşkun Şiirleri - Şair Selçuk Coşkun

Ah o kokun,
Var ya
En güzeline
Değişmem
Çiçeğin...
26.05.1995

Akordeon çalıyordu Dinleyeni de yoktu.
Aşıktı belki de ümitsizce.
Gitarımı kaptım gittim yanına.
Selam bile vermedik.
Çaldığım ilk akor merhaba.
Ve ilk yolculuk tabi ki balkanlara...

Yağmur verdi seni
Bulutları önüne katan
Rüzgar.
Sonbahar götürmeye kalktı;
Mevsimin renkleriyle.
Yağmur kadar,

Kızıl bayraklar dalgalanıyordu.
Gün soğuk, yürekler sıcak.
Havada zaferin muştusu trampet sesleri,
Sağır ediyor düşmanı.
Ve çakır gözlü sarışın bir asker en önde...
Gözlerinin içinde; umut.

Sabah kalkıp yanına koşacağım,
Biliyorsun.
Yalnızca
Yanında olmak
İçin.
Yüzünü görmek,

Sanrılarla kıvranırken ben seziyor musun gidişimi dünyandan ?
Üşüyor musun yapraksız ağaç gibi...
Seviyor musun beni ?

( 09.04.00-ANKARA )

Tuhaf değil mi?
Yağmurun baharda yağması,
Hayat vermesi.
Kedilerin aşk zamanını bilmesi,
Kurdun kuzuya,
İnsanın insana düşmanlığı.

Sana aşkımın itirafı,
Hem doğumum olacak,
Ve de ölümüm.

16.04.00
ANKARA

Büyüdüm;
Yarım asır olmuş.
Yenilgiler, savaşlar.
Ganimetler.
Ve yeni yenilgiler.
Yorulmuşum be sevdiklerim!

Takalarını özledim Be...!
Gecenin gizinde hayalet gibi,
Usulca salınan takalarını.
Sonu sefilliğe ulaşan,
Yıllara karşı durmaya uğraşan,
Arnavut taşından sokaklarını özledim.