Selçuk Coşkun Şiirleri - Şair Selçuk Coşkun

Kısır döngüler aramaktan bıkan,
yollar gitmiş seyyah gibiysem
kime ne!
Ben seçtim hayatımı!
Ve bitiren de ben tabi...
Yaşarken ölmek çok kolay.

Yılan çöreklenmiş gözlerinin içine,
Hem de tam bebeğine.
Akrep beslermişsin hep koynunda, kendi beben gibi.
Sığırtmaçmış sevgilin sonra;
at sırtında, elinde şaklayan kamçı...
Hiç kavuşmamışsınız da.

Yaz geldi gelincik.
Saçlarının rengi
Yakındır açılır.
Tenin kumral,
Gözlerin bir başka
Bakar.

Kahve gözlerini düşlüyorum,
Rüzgar dalga dalga yapsın istiyorum saçlarını.
Elini de tutmak sonra.
Kumlara yazmak ismini,
Dalgasız kıyıda.
Yüzünü yüzüme sürmek,

Bir fakir çiftçi olsam;
Kıt kanaat geçinen.
Tek derdi karnını doyuracağı
Bir tas aş ve
Yağmayan yağmur olan
Bir fakir çiftçi olsam.

Sokak lambasının süzülen cılız,
loş ışığın altında dikilirim,
Beklediğimin gelmeyeceğini bilerek.
Tuhaf;
gecenin karanlığında
ne güzel gelir

Sınırsızdır renkler gizimde
Sadece;
Beyazla siyah arasında gidip gelir.
Her insan,
Her olay ayrı boyar beni

Eskidendi o kavga ve nefret.
Sen şimdi tek başınasın,
Bildiğim sanrıların dinmeyecek!
Doğan güneş hiç senin olmadı ki.
Ölesiye sevmedin ki hayatı, hayatımızı.
Hünerin hiç olmadı bir kelebek kadar;

Cezalardan usanmış, şımarık çocuk oldum.
Monoton bu devinimler.
Kalktığım sabah, yattığım gece aynı.
Sevi yok dost yok.
Tanışlar sanki maskeli baloda.
Yaşadığım ömrüm riyakar.

Yüreğimi satılığa çıkartmışlar Salı Pazarında, Kadıköy'de, İstanbul'un göbeğinde,
Bana sormadan.
Kan kusturmuşlar yerimi söylemeyenlere sonraları.
Kardeşimi görmüşler direkler arasında,
Kafası sıfır tıraşlı,
Özlediğimi söyleyemediğim şarkılar söylüyormuş.