Sedat Kocabey Şiirleri - Şair Sedat Kocabey

Başındaki fırtına biraz olsun diner mi?
Bıraktığın resminle her akşam baş başayım,
Kalbin beni sevmeyi, bir kez daha dener mi?
Benden nasıl vazgeçtin hay aklına şaşayım,

İzlerini silmedim üzerinden masanın,

Hani kaçar gibi gittin ya burdan,
Ta o gün bu gündür içim yanıyor,
Her gece içtiysem hep bu kahırdan,
Her şey bıraktığın yerde duruyor.

Saçına taktığın tokaların da,

Şu yalan dünyanın penceresinden,
Bakıyordum ama demek ki kördüm,
Türküler söylenir her yöresinden,
Sabrettim sonunda güneşi gördüm...

Sinemin üstüne siper kazıldı,

Sen gittin gideli gönlüm kafeste
Hasret boğazımda kör düğüm gibi
Dilimden düşmüyor o hazin beste
Yaşıyorum işte gördüğün gibi

Umutlar gönlümden hep göç ettiler

Bitirdim kederle hüzünlerimi,
Varlığın gönlüme neşe saçıyor.
Hep sende kullandım izinlerimi,
Gülünce yüzünde güller açıyor.

Bütün engelleri aşarım senle,

Mademki sevgiliyiz her anı paylaşalım,
Kalbimi bu kadar da sızlatmaya hakkın yok,
Güzelim bir konuda konuşup anlaşalım,
Kendini bu kadar da özletmeye hakkın yok.

Telefonum aklında arayıp sormuyorsun,

Her sabah erkenden fırını yakar,
Stresten dokuz doğurur Hamdi.
Pişmeye başlasın mis gibi kokar,
Ekmek için hamur yoğurur Hamdi.

Sağlam insanlardan kurmuş ekibi,

Sabır denen tespihi ne kadar çekeceğim,
Her gecenin ardına bir sabah ekliyorum.
Bugün değilse bile yakında çökeceğim,
Döneceğin o günü hasretle bekliyorum.

Kader umutlarıma darağacı kursa da,

Sevdanın çıkmazında, kaybetmişim yolumu,
Endişe taşıyorum, ne zaman güleceğim.
Gökyüzü çok karanlık, karmı yağar dolumu,
Hayalle yaşıyorum, umutla öleceğim.

Kapanmayan yaradır, sensizlik yüreyimde,

Hem derdimi çektin hemde çilemi,
Müebbete mahkum idamlığım ben.
Herzaman affettin aşkta hilemi,
Müabbete mahkum idamlığım ben.

Zindanlara atsan hakkın var derim,