Anlaşılması zor zamanlardayım
Duygularımın esiriyim
Daha önce hiç böyle olmadım
İçim içime sığmıyor
Kendimden eminim aslında
Buğulanmış gözlerinden akan
İki damla yaş ben olsaydım
Neler vermezdim o ana
Yanağını okşasaydım
Ya da saçlarına taktığın toka
Sakladım hep, kimseye söylemedim
Kendi içimde kendime dilleyemedim
Gönlümden dilime bile getiremedim
Ben seni çok sevdim, senden habersiz
Güneş dogmasın pencereme sabah olmasın
Girmesin odama ışıkları gün kapımı çalmasın
Uyandığımda zifiri karanlıklara uyanayım
Acı gerçekle yüz yüze daracık odamdayım
İğreti tutturulmuş gibiyim hayata
Ben sarıldıkça yamalı bohça gibi
Kıyısından köşesinden sökülüyor
Kopup kopup elime geliyor
Bu benim tercihim değil elbette
Hayatı böyle yaşamak yokluk içinde
Kapılmıştım yalan dünyanın rengine
Siyahı beyazı da varmış onu bilemedim.
Gözüm karaydı korkmazdım kavgadan
Ekmek kavgası ne zormuş onu bilemedim.
Eyvallah etmezdim Allah’ın bir kuluna bile
Gece nöbetini devrederken
Söken alaca şafağa
Yazıyordu sensiz geçecek
Bir günü daha ufuğa
Beynim cevap bulamadığım
Sorulardan düşmüş yorgun
Saklamak sevdiğini sevgiliden yıllarca
Bitermi çektiği acı sevdiğine kavuşunca
Yanında olmak birde uzaktan sevmek
Sevgilinin onu fark etmesini beklemek
Yıkamazdı beni hiçbir zorluk
Direnir, yenerdim zorlukları
Hayat zor, insanlar acımasız
En küçük zaafını ararlar hep
Bulunca da oraya saldırırlar
Karşılıksız sevda çekmektendir
Deli divane oluşum
Bir buse vermendir dileğim
Verirsen eğer hayat buluşum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!