Sebati Manav Şiirleri - Şair Sebati Manav

Gönül bahçem tarumar yokluğunda
Sensizliğin acısı gönlüme düştü

Gözlerim gözlerini aradı, her yerde
Sen yoksun beklemek bana düştü

Babalar hıçkıra hıçkıra ağlamaz
Anlamazsın belli etmez ağladığını
İçinden ağlar içine akar gözyaşları
Avuç içiyle siler saklar gözyaşlarını

Babalar hıçkıra hıçkıra ağlarsa eğer

Ey güzeller güzeli canımın cananı
Yoktur inan bana
Seni sevmekten başka maksadım
Bilmeden üzdümse seni
Bağışlamandır beni muradım…

Bir gülde;
Güller açsın yanaklarında
Bülbül, aşkımı anlatsın
Benim ağzımdan sana

Baharın müjdecisi
Rengârenktir kır çiçekleri
Doldurur dağ tepe sarar her yeri
Duygulara tercüman
Rengârenk karanfildir onlar
Sevgiliye armağan

Kara bahtım karalı, gönlüm yaralı
Gülmedi yüzüm senden ayrı kalalı
Bir gün benimde güler mi yüzüm
Biter mi gurbet eldeki sürgünüm

Topladım tüm cesaretimi
Sana dürüstçe kalbimi açtım
Seni nasıl sevdiğimi anlattım
Serdim duygularımı ayaklarına
Kabul edip evet dedin aşkıma

Zaman zaman uğrarmısın bana
Eskiden hep yaptığımız gibi
Rıhtıma kadar yürürüz el ele
İstersen hiç konuşmayız

Beklemek ne ulvi ne muhteşem olurdu
Sonunda beklediğine kavuşursan eğer
Beklemek umutla sabırla ne güzel olurdu
Sonunda beklediğin çıkıp gelirse eğer

Sebati Manav 03 Aralık 20024

Akşamüstleri gün batımında sahilde
Sıcak meltemlere karşı dururum
Durur beklerim, öylece gözlerim kapalı
Kokunu getirir deniz, dalgalarla birlikte
Çekerim içime kokunu yavaş yavaş
Hayalinle ben, konuşuruz iki arkadaş