Sebati Manav Şiirleri - Şair Sebati Manav

Baharın müjdecisi
Rengârenktir kır çiçekleri
Doldurur dağ tepe sarar her yeri
Duygulara tercüman
Rengârenk karanfildir onlar
Sevgiliye armağan

Kara bahtım karalı, gönlüm yaralı
Gülmedi yüzüm senden ayrı kalalı
Bir gün benimde güler mi yüzüm
Biter mi gurbet eldeki sürgünüm

Topladım tüm cesaretimi
Sana dürüstçe kalbimi açtım
Seni nasıl sevdiğimi anlattım
Serdim duygularımı ayaklarına
Kabul edip evet dedin aşkıma

Zaman zaman uğrarmısın bana
Eskiden hep yaptığımız gibi
Rıhtıma kadar yürürüz el ele
İstersen hiç konuşmayız

Beklemek ne ulvi ne muhteşem olurdu
Sonunda beklediğine kavuşursan eğer
Beklemek umutla sabırla ne güzel olurdu
Sonunda beklediğin çıkıp gelirse eğer

Sebati Manav 03 Aralık 20024

Akşamüstleri gün batımında sahilde
Sıcak meltemlere karşı dururum
Durur beklerim, öylece gözlerim kapalı
Kokunu getirir deniz, dalgalarla birlikte
Çekerim içime kokunu yavaş yavaş
Hayalinle ben, konuşuruz iki arkadaş

Ne tarihte yaşanmış
Destansı aşklar kadar uzak
Nede üç günlük heves
Sana olan sevdam
Gönlümden kopup gelen

Sevda yüklü bulutlara sakladım
Bahçende açan güllere sardım
Dalına konan bülbüle sırladım
Ben diyemem ki sana sevdiğimi

Sevda yüklü bulutlara sor

Soruyorsun ya yazdığın son mektupta
Nasılsın diye;
Beni bilirsin sana yalan söyleyemem
Gerçeği de senden saklayacak değilim
Aslında ben hiç iyi değilim.

Sakın ağlama
Tut gözyaşlarını
Dökülmesin inci tanelerin
Bulutlanmasın yüzün