Sebati Manav Şiirleri - Şair Sebati Manav

Bende insanım herkes kadar
Korkularım, kaygılarım, dertlerim var
Hayattan beklentilerim, umutlarım var
Yani herkesin olduğu kadar
Çok olmasa da yaşadığım bu hayatta
Mutlu olduğum zamanlarda var

Zehrini tattım aşk okunun
Anlatılmaz acılar içindeyim
Bedenim bölündü paramparça
Her zerremde seni hissetmekteyim

Kolaymı sandın ey nefsim hele sabret
Zor olana talip olduk hele biraz gayret
Önce yaksın içimi artsın aşkın harareti
Gün gelir bizde içeriz ferahlatan şerbeti

Sebati Manav 11 Mayıs 2006

Ben asırlık aşk şerbetiyim
Kıymetimi yola giren bilir
Hoyrat eller ne bilsin beni
Ne bilsin kadrimi kıymetimi

Ey aşk yolculuğuna çıktığını zanneden
Sen aşk nedir bilir misin?
Üç günlük dünya hevesi değil aşk
Hele nefsani arzular hiç değil
Aşkı âşık olan anlar tarifi zor
Dinle sende bak neymiş halin gör

Her şey bir oyunla başladı aslında
Tanışacaktım ve âşık edecektim
Tanıştım tanıştıkça sevdim
Âşık edecektim güya kendime
Nasıl oldu anlamadım

Ne sevdasından yanıp tutuşanı gördüm
Nede aşkından deli divane olanı
Ya anlatılanlar masaldı
Aşkın, sevdanın üstüne

Bana haber vermeden gitme
Seni yolcu etmeye mutlaka gelirim
Yalnız binmene gönlüm razı olmaz
Hem bir el sallayanın olsun ardından
Yanında olurum otobüs kalkana kadar

Neye yarar gurbet elin suyu havası
Hep içimizde bitmez hasretin acısı
Aşta gel biraz olsun azalsın sancısı
Özledik gurbet elin dağlarını aşta gel

Yıllar geçti bizim eller sensiz bilesin

Aynadaki aksimle konuştum dün gece
Alaycı bir tavırla uzun uzun baktı önce

Sonra gülümsedi, acı bir tebessümle
“Eski havan da kalmamış, hani nerede”