Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

Esir mi?
Olduk…

Dereler boyu akan
Su,
Çekiyor yokluğunu.

ne kadar güzeldi
eski sokaklar
balkonlar dolusu saksılar
bahçelerde kuşlar
dallarda
yaprak yaprak mutluluk

Etme,
Naz etme.
Nazar et
Me.
Bi anlık bi ömrün var,
Onu da ziyan

İnsan, köpek tanımları
Kuşkusuz ayrı,
Kelepçe, tasma
Ayrıcalıkları yok aslında
Adlarından başka…
İnsanın köpeğe takması neyse bunlar,

ben de gittim buralardan
farkında mısın

yollar ayrıldı
yol yol
bulamadık yolumuzu

dur gitme
nere gidiyorsun
güneş batıyor ufuklarda
bir buruk şarkı çalıyor plaklarda

BUNU DA MI GÖRECEKTİ GÖZLERİM
ANLAŞILMAZ DİNLENİLMEZ SÖZLERİM
EZİLEN Mİ EZENLER Mİ EZEN Mİ
BİR ÇİFT ÖKÜZ BİLE ÇOK GÖRÜLDÜ KÖYLÜYE

BU DEVİR DE DEVRİLMEDİ YOKSULLUK

Havaya kalkan bir el
Kabul ediyor du fahişeliği.

Neye rağmen, niçin?

Aç kalmayacaktı çocuklar,

fark etmez
sensiz de yaşanır dünya

güeşsiz
yıldızsız bir gökyüzü altında
nefes alıp vermekse hayat

Farkındamısın,
Farkında olmadığının Farkındamısın.
Rüzgarlar gibi essen bir daha,
Dünyaya bir daha gelemiyeceğinin Farkındamısın.