Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

Fırtınalar kopsun, doğmasın güneş,
Sussun tüm canlılar, matem tutulsun,
Tamtamlar çalıyor, dans edemeyiz,
Zehir aksın bu gün, tüm musluklardan.

Kelepçe vuruldu, en kutsal duygu,

Taşıyla, taş.
Toprağıyla toprak,
İnsanıyla insan,
Anadolu.

Böyle,
Dalıp gitmek,
Neyine gerek,
Ölümün yakın.
Geldi,
Gelecek.

ağlamak
hiç bir şeye
çare değil
aslında

yoksa

Bir zaman gelir
Dönmez olur dünya.
Yazılır yollara unutulmuşluk…
Ne bahar kokusu kalır geri,
Ne de ileri
Belki dersin ki,

Hak bildiğin yolda, mertçe yürüdün
Deniz adın gibi,
Şimdi büyüdün.

Şimdi fikir değiştirip
İstiyorsan Tanrıdan
Uzun bir yaşam
Sunmak içindir
Yaşanmamış mutlulukları
O içtenlik dolu

bir dala asılı sarkaç örneği
sallanır ip üstünde
hayat oyunu
karagöz olur
hacivat olur

zamanların
el dokunarak geçtiği durak
Kadıköylü olmak...

bir akşam vakti
Mühürdardan

Daha sonra mı?
Yok
Yok olmaz.
Hiç kalmadı daha sonram,
İnan.
Zaman bu zaman,