Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

O kadar uzaklardasın
Ki,
Sesini duyamıyorum.
Kuş
Kuşlar konuyor bazı, bazı pencereme,
Çaresizlik

sonu
ne
bilmiyorum

yokluğuna
gözlerim alışıyor mu

Tüm şehir uyku da,
Bir ben uyanık,
Niye bu kadar telaşlı zaman,
Yarın korkusu acımasız…
Bir bahar yağmurudur yağan.
Bitecek, bu soğuk,

zor mu
yaşamak bu şehirlerde
zor mu tebbessüm bu şehirlerde
dilencilerle iç içe
sahte dilencilerle
yalanlarla

ana
ana gibi yar olmaz deler
ya
ana daha ne yapsın
ya
hani

Acıların gömütüdür yüreğim
Yarsanız
Öfkem olur fışkıran
Öfkem ki
Nedeni, akan yiğitler kanı
Öfkem ki

hoca bir gün sormuş
ben
ben miyim diye
bakmış
bir geçmişe
bir de bu güne

Ulağım var şu dağlara denize
Sonsuzlara buyruk veren uluya
Aç atmaca aş mı olsun kargaya
Duyun beni derman verin dostlarım
Kalkın hele omuz verin dostlarım

ne plana
ne de
başka
karşı çıktım
düzenden yana ne varsa
darmadağınık bir dünyayı

Kaldık
Mı.
Sokaklar ortasında kimsesiz,
Sessiz…
Üstümüzden geçen bulut,
Ağlar mı?