Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

Koparılan çiçek
Soldu

Adım
Adım hayat yordu

artık
toplum da bireyin
acılarını
irdelemeyen
hiç bir mısrayı
şiir olarak kabul etmiyorum.

Sen
Öyle yüksek tepelere tünemişsin ki,
Kartallar ulaşamadı.

Parmaklarımdan akan kan,
Kızıla boyadı yamaçlarında taşları.

gözlerin
gözlerimi
gözlerimden
aldı gitti gözlerin.

söyle

Zulüm
Acımasızca
Vuruyor.
Korkmuyor
Korkmadan vuruyor.
Dağa vuruyor

işte
size müjde
bu pazar can pazarı
can pazarında
can bedava
koşun leş kargaları

Kalkma böyle,
Bataklık yataklardan,
Boş ver,
Aksın beynine yılanların zehiri,
Kimi mutlu gördün, bu anaca,
Damlarda eskiyen olukların deliklerince,

EFSANE

Melekler,
Gökte kanat çırpmaktan yorulunca,
Çıktılar, topluca Tanrının katına,
Dediler, “ Ya Rab, günah işlemediğimiz bilinen gerçek,

kapıda kilit
kapıda nöbetçi
kapı kilitli
ayaklar prangalı
be zalım
yok diyecek söz

namludan çıkan mermi
hedefe yöneldi.
tam isabet.
delindi düşmanın alnı.
devrildi yere düşman.
kalkamadı bir daha