Sabah sabah… Kim bilir… Belki de son kez
Çocukların gözünden kaçırıp
En kuytu yerinde evin -gizlice- sarılıp öptü kadını
Akışı duran bir zaman gibi kadının gözlerine takılıp kaldı bir an
“seni seviyorum” mu “seni özlüyorum” mu ne?
Bir şey diyecek gibi oldu olmasına da çocuklar izin vermedi
İşçinin günlüğü (1)
Şiirleri hırçın bir deniz gibi
Dalga dalga taşıyarak sırtında
Yüreğimin kıyısına vurup duran
Düşünceye aşığım
-Savaşa karşı aşka ve politikaya sığınan şiir-
Ölüler kalbime kalbime sıkışıyor
Kalbim ha patladı ha patlayacak
Sabrım ha taştı ha taşacak
Dilden ve dinden çıkıyorum böyle zamanlarda…
-Savaşa karşı aşka sığınan şiir-
Ölüler kalbime kalbime sıkışıyor
Kalbim ha patladı ha patlayacak
Sabrım ha taştı ha taşacak
Dilden ve dinden çıkıyorum böyle zamanlarda…
Kızım Helin’e (3)
Gülüşüne kurban olduğum
Ömrümün asli sebebi
Sıcağım/ Eylül güneşim
Yağmurlara karışan çocuk sevincim
Önce güneşi tutukladılar
Sonra ay ışığını
Yıldızlar suspus, yıldızlar korkak
Duyarsız…
Ne ay ışığı
Ne de -üşüyen çocuklar gibi-
Şu dünya yaratılırken
Yakın olmak mı yaratıldı birbirimize uzak olmak mı önce?
Kavuşmak bir kenara atılmış öylece duruyordu da
İnsan için ayrılıklar mı reva görüldü önce?
Tanrılar, krallar, ezenler hep vardı da aslında
Bir aksilik çıkar
Bu gece gecikirsen eğer bana
Kaygılanma…
Aklın bende kalmasın sakın
Sen alabildiğine sığdır beni yüreğine
Ay ışığı
Bir aksilik çıkar
Bu gece gecikirsen eğer bana
Kaygılanma…
Aklın bende kalmasın sakın
Alabildiğine sığdır beni yüreğine
Ay ışığı
Tam da bulutlar;
Yüzümü; sıcağımı ve ışığımı örtecekken
Havalar;
Kar, buz, fırtına ve ayazla haşır neşir olacakken tam da
Ve karakış bütün dehşetiyle kapılara dayanmışken
Yorgun argın, dizlerimi karnıma çekip
-
Berat Madenkuyu
Tüm Yorumlarçok iyi