Sami Bağcı Şiirleri - Şair Sami Bağcı

Nedense, gece daha bir yoğun çöker özlemin üstüme
Yanlış anlama sakın, gündüz de hep aklımdasın
Ama bir telaş, bir koşturmaca, sonuçta insanız işte
Ne zaman tepesine değse güneş şu karşı dağın
Gittikçe belirginleşir gözlerin, karanlık çöktüğünde.
Güneş uzaklaşır, sen sokulursun yavaşça

Nasıl geçti dolu dizgin
Zaman akmış beden bezgin
Söyle nedir yıl dediğin
Bir çırpıda hayat bitmiş
Kış kokuyor bak nefesin.

Ütü tutmuyor artık pantolonum
Yer yer kabarmış, kırışmış her yeri
Şu üzerimdeki gömlek
Annemin bilmem kaç yıl önceki hediyesi
Paltom sanki bedenimle bütünleşmiş
Soğuktan korusa da beni

Bugün beni bir görseydin
Şaşar kalırdın
Fısıldanan tatlı bir sözün
Bir insanı nasıl
coşturduğunu görürdün.
Bir göz kırpışın

Eski zaman aşkları
Ve de masal sevgilileri
Yitirdiler tılsımlarını birer birer
Sevda limanına demir attığından beri.

(Şahika)

Aşkın büyüsü
Sevgilinin ruhunda saklı
Sevdikçe çözülür düğümler
İşin sırrı üfleyende saklı.

(Şahika)

Ne bu sabah başladı aşkın
Ne de özlemin zirveleşti bu akşam
Bir süreç bu
Her gün artarak devam eden
Bir tutku çizgisi
Her gün kırılmadan biraz daha yükselen.

Taze sürgünü gibisin
Zamana inat direnen bir ağacın
Aşk kahramanısın
Duygudan yoksun bu son çağın
Yeniden hayat buldular sende
Sen Leylasın, Şirinsin, Aslısın.

Seni öyle bir sevdim ki sevgili
Kelimelerle anlatılmaz imkansız
Sevda bile kıskandı seni sevişimi
Görülmedi böylesi emsalsiz.
Küçük bir çocuğu bile annesi
Seni sevdiğim kadar sevemez

Aşkın var ya yüreğimde
Dağlar kadar
Ya da bir okyanus hayal et
Kim bilir içine kaç insanın sevdası sığar
Hele özlemin anlatılmaz…
Uçsuz bucaksız bir çölde