Sami Bağcı Şiirleri - Şair Sami Bağcı

İsmin düşer dilime sabah erkenden
Sen kesilirim tepeden tırnağa
Eğer bakarsan görürsün yüzünü
Gözlerimin bebeğinden.
Kendimi zorlamam aslında
Seninle ilgili ne varsa

Gündüz aklımda sen
Gece yine sen
Kerpetenle sökmek istesen
Çıkmaz meleğim
Çivi gibi saplısın yüreğime
Demiri senin sevginden.

Elimde değil ki güzelim
Ben küçük bir pervaneyim
Bir ateş görsem alev alev
Etrafında döneyim döneyim
Ya kutsamalı alevler bedenimi
Ya da kavrulup sessizce ölmeliyim.

Sahip olduklardır, insanın kaybettiği
Düşün ki, bankada bir milyon liram var
Hayali bir hesap numarasında
Kaybetsem ne çıkar
Benim hiç bir milyonum olmadı ki.

Yardıma ihtiyacı olana yardım edin
Çünkü insanlık öyle emreder.
Problemli insandan uzak durun
O bir girdaptır, sizi de içine çeker...

Adam amaçsızca yürüyordu, umursamadan
Umursamıyordu;
çünkü dünya'ya dair, insanlara ait şeyler çokda ilgilendirmiyordu onu
Zamanla sulanmıştı, anlamını yitirmişti bir çok insani değerler
Sanki birazda bunalmış gibiydi yapay ilgilerden, iltifatlardan
Uzaklaştı şehirden, tüm sunilikleri arkasında bırakmıştı hızla yürürken

Derken…
Taht sarsıldı, taç'a tutunamadı elmas
İp koptu, yere saçıldı inciler
Orkestra sustu, soprano şaşkın
Ses vermez oldu nağmeler.

Mantık ve duygu
Savaş halindeler sürekli
Eksik olmadı hiç çağlar boyu
Duyguların yenildiği anlar
Kimi zaman mantık zafer ilan etti
Bazen tüm gücüyle bastırdı duygular

Ah zavallı insan…
Her geçen gün biraz daha uzaklaşıyor
Erdemlerin olduğu kıyıdan.
Hayâsızca striptiz, insanlığını soyunuyor
Ne ucubeler varmış o kostümlerin altında
İnanmakta zorlanıyor gözler

Elimizde ipten bir hamak
Uzatsak yıldızdan yıldıza
Ne bir ses ne bir soluk
Ulaşmasa kulaklarımıza
Yanımızda yalnız Ay'ı bulsak.
Uzansak birlikte yan yana