Sami Bağcı Şiirleri - Şair Sami Bağcı

Aslında hayat masum
Güzellikler kadar
İçinde çirkinlikleri de barındırması
Biraz da bizi sitemkâr kılan
Bomboş koca bir kap
Hayat ne yapabilir ki

N’olursa olsun, hayatta bir kere yakalıyorsunuz treni. Ya da şansınız varsa eğer, rötar yapmış birisine son anda atıyorsunuz kendinizi.
Gerisi lafı güzaf, beyhude iç geçirmeler… Kaçan trenin ardından yanık yanık, kömür karası türküler...
Kompartımanında hayal ediyorsunuz kendinizi, açmışınız penceresini, Dağların arasında kıvrıla kıvrıla yol alıyorsunuz, kâh bir orman eşlik ediyor yol boyu.
Dalıp gidiyorsunuz, pulman koltuğa gömülmüş, içeceğinizi yudumluyorsunuz keyifle.
Hayal kurmak güzeldir, ama sadece gözlerinizi kapattığınız sürece.
Tekrar açtığınızda, kuşların bile yuva yapmaktan vazgeçtiği, kuru bir ağaç gibi dikilip kalmış buluyorsunuz kendinizi rayların ortasında.

Bazen kendi kendimize çekilmez kılıyoruz hayatı.
İnsana bahşedilen üstün ve güzel meziyetlerin yanında zaafımızı da barındırıyoruz içimizde.

Zaaflarımıza dair bugüne kadar çok şeyler söylenegelmiştir, kaldı ki birçoğunun adı da konmuş durumda.
Güçlü bir iradeye sahipsek ya da akılcı düşünürsek bu zayıf yönlerimizi yok edemesek bile kontrol altına alabilmemiz mümkündür.

İnsanlar sınıf sınıftır
Kimi dost, kimi arkadaş, kimi sevgili
Kimileri de Sadece zaman kaybıdır...

Birde şöyle düşün
Yürüyorsun, ama ayaklarının altında yer yok
Hissediyor, yaşıyor
Ama kendini dışarıdan seyrediyorsun
Her ne kadar sana ait olsalar da
Ellerin, ayakların…

Dönemeçler vardır hayatımızda
Ya da düz yolda ilerlerken
Bir sapak çıkar karşımıza
Pek seçeneğimiz kalmaz
“Mecburi istikamet” yazar tabelada.
Zaten göz yordamıyla ilerlerken

Seni anlatmak imkansız
Seni ifade edecek
Ne benim edebi kültürüm var
Ne de yeryüzünde öyle bir dil
Sana beslenen duygular çok seçkin
İnsani bile değil bunu bil.

…Ve sonrası kıyamet
Sessizliğe bürünüyor her şey
Suskunluğun en büyük alamet
Yecüc Mecüc kadar çoğalıyor özlemin
Tam ortasına vuruyor yokluğunu
Alnımda mührünü taşıyorum dabbe’nin.

Şiir yazmak gelmiyor içimden
Mısralar ses vermiyorki yokluğunda
Bilirsin pek hoşlanmam şarkılardan
Sesini duyduktan sonra
Dinlemek işkence geliyor insana.

Elimde değil ki sevgili
Seni görmemek mümkün mü
Nereye gitsem
Mutlaka senden bir renk
Bir esinti
Ruhuma o kadar sinmişsin ki