Sami Bağcı Şiirleri - Şair Sami Bağcı

Nedir ki amaç, nasıl bir şey var olmak
Sırf derin demekle anlaşılır mı deniz
Neden mavi, var mı açıklayacak
Hayatta en kötü şey
Ruhunla, düşüncenle DNA zincirlerine vurulmak
Her şey özünde şekillenir

Bir sesti kulaklarda yankı bulan
Sonrası hücre hücre teslim bayrağı
Yürek tutuştu ardından
Düğümler atıldı sıkı sıkıya
Kurtulmak imkansız bu bağlardan.

Süzülüverdim yüreğinden içeri
Dağlar, denizler
Nehirler gördüm
Sanki tabiatın benzeri.
Bir dünya gördüm içinde
Gezmekle bitmez

Hüzne kayıyor coşkular
Yorgun düşüyor şarkılar notalarda
Ağaçlarda sarardıkça yapraklar
Oysa ne kadar istemiştim ölmeyi
Bir yaz akşamında
Ruhuma bulutların indiği an

Fantezilere sıkışmış bir hayat
Hücre duvarlarında can çekişen arzular
Körpe fidan kalmamış ruhun koruluğunda
Varlık sebebine ihanet ediyor baltalar.

Sen, karanlık gecenin mehtabı

Nefes almayı unutursam bir zaman
Sakın telaşlanma
Hücre hücre seni özümsüyorum da ondan.
Gözlerimi kaçırırsam gözlerinden ara sıra
Kırmızıya kayarsa, al al olursa yanaklarım
Sakın yanlış anlama

Ve Allah insanı yarattı
Ardından aşkı
Bir kor düşürüp yüreğine
Gönül gönül arattı.

Tamam, yemek içmek ihtiyaç

Vefasızlık ve yalnızlık
Kol kola girdiler yine
Anlaşıldı, sıra sende
Sende unutulacaksın artık.
Ne ihtişamın vardı oysa
Işıklara bürünmüşken

Senden özür dileyemem
Tamam, küçültmez insanı
Kaldı ki birçoğu için erdem
Beni değil, seni küçültür
Kusura bakma sana haksızlık edemem.

Hayat dediğin nedir ki
Emrivaki yaşıyoruz çoğumuz
Bekçi köpeği gibi
Küçük bir kulübe
Birde bilmem kaç metrelik zincir
Tüm varımız yoğumuz.