Sami Bağcı Şiirleri - Şair Sami Bağcı

Ne zaman senden haber alamasam
Bir güvercin uçar gider yüreğimden.
Susup sessiz kaldığında
Şeytanlar pusu kurar içime
Kahrolurum vesveseden...

Benim güzel meleğim
Senden ne kadar uzak olsam da
Bil ki ben hep seninleyim.
Seni
Zamanın iflas ettiği
Mekanın anlamını yitirdiği

Sen olmasan eğer
Hayat ne yaşamaya
Ne de nefes almaya değer
Sen içimdeki yaşam sevinci
Sensin beni ayakta tutan
Çoktan ölmüştüm aşkım

Şu mavi gökyüzü yüreğin olsa gerek
Birden parlayan güneş
Güzel gözlerin.
Şu beyaz bulut yüzün gibi duru
Rüzgar sarhoş olmuş hasretini esiyor.
Bu sene bahar başka yeşil

Hiç mi bıkmaz insan
Her sabah aşkını haykırmaktan
Eskimez mi hiç duyguları
Ya da aşındırmaz mı hislerini zaman
Aksine öyle bir aşk ki bu
Her geçen gün daha da artan.

Akıl erdirmek zor böylesine
Her şey aniden birdenbire
Ya sen beni çektin kendine
Ya da ben beni buldum sende
Bakma tesadüf dediklerine
Kaderin ta kendisi bu bence.

Anladım ki, boşunaymış çabam
Kelimeler kaldıramıyor
Aşkının ağırlığını
Boşuna yormuşum kafamı
Sabah akşam
Sandım ki;

Bir şarkı dinlesem coşkulu
Seni hatırlarım hemen
Ya da hüzün aksa nağmelerinden
İlk aklıma gelen yine sen.
Aslında özlemin beni böyle hüzünlendiren
Ama bir şey var ki inkar edilmeyen

Gittikçe önemini yitiriyor
Bu kadar değersiz olmamalıydı oysa
İkinci sınıf bir kartpostal
Bir magazin gazetesinin orta sayfasında
Daha çok bir ilan tahtasına
Yapıştırılmış gibi gözümde dünya.

Sen
Bir bestecinin şaheseri
Kemandaki aşk nağmesi
Ne kulaklar yorulur,
Dinlemekten o sihirli sesi
Ne de kalpler usanır.