Sami Bağcı Şiirleri - Şair Sami Bağcı

Belki herkesin yaşadığı bir yoksulluk hikayesi
İçim acıdı birden, annem, babam, kardeşlerim ve ben
Çocukluğumun unutulmaz, buruk ama en net karesi
Geçmişimi seyrettim yine, başa sardığım film şeridinden.
Babam yoksul, babam taş ocağı amelesi
Vurdu mu kazmayı, yerinden oynatırdı kayayı

Hayatta en kötü şey
Bir vicdana çakılı kalmak
Çivi gibi saplanır bazı duygular
Korkar insan dokunmaya
Sanır ki durmadan kanayacak
Bir an canın yansa da

Hayat denen yarışta
Bir etap daha tamamladım
Diskalifiye olmak yok bu yolda
Bilmiyorum
Başka ne var ki ufkumda
Kimbilir

Bir akşamüstü yine
Hiç bir şey görmüyor
Gözüm yine içmelerde
Ne keskinmiş hasret dedikleri
Kesip biçiyor her seferinde.
Biliyorum, ruhumdasın

Baharda aşkın gizli
Yazın seni yaşarım
Renk renk, koku koku, mis gibi
Sonbahar hüzündür aslında
Ama aşkın olgunlaşır meyve gibi.

Allahım, biliyorum geç kaldım
Son anına yetiştim baharın
Daha fazla koşturma zamanı
En azından mevsim yaz kalsın.

(Şahika)

Yüz yıllık bekleyiş sona erdi
Hasret giderme vakti şimdi
Kurtulduk ayağımızdaki prangalardan.
Korkusuzca yürüdük üstüne gecenin
Kabuslar yaşattı yıllarca bize
Alacağımız vardı karanlıklardan.

Gönlümü çalan
Gözümü rehin alan sevgili
Sana tutulduğum günden beri
Ne gönlüm aktı başkasına
Ne gözüm oynadı yerinden
Kimseye geçit vermiyor yüreğim

Gün bugün, saat bu saat
yarın çok geç olur sevdiğim
Henüz vakit varken
Zerre zerre, yudum yudum tatmalı
Aşk bu, ertelenmez ki Zeynebim.

Senin için uyku girmez
Ya da rüyalarda seni görmek içindir
Kapanışı gözlerin.
Susar lal olur yokluğunda
Ya da konuşması
Sevgini yüceltmek içindir dilin.