Sait Yalçın Şiirleri - Şair Sait Yalçın

Hayattan aldığım bir dersim var ki,
Gitmek isteyene yol vereceksin.
Şu yalan dünyada bir derdim var ki,
Kuruyup kalsan da, dal vereceksin...

İçi çöplük, dışın süsleyenler var,

Dertli gönlüm, bir gün yüzü görmedi,
Ne belâlı başım varmış vesselâm...
Zâlim çıktı, o yâr beni sevmedi,
Göz üstünde kaşım varmış vesselâm...

Beni sensizliğe mahkum ettin ya,
En sevdiklerinden bulman yakındır.
Ellerin sözüyle benden gittin ya,
Duvara toslayıp durman yakındır...

Onca bedduamın öznesi oldun,

Senle işim olmaz artık,
Ar damarın hep çatlamış.
Aşkın kalbe dolmaz artık,
Gönül frenin patlamış...

Hırsa köle olmuş kalbin,

Kimi sevdi kırılmadı bu gönül,
Yürek yanık, gönül yanık, can yanık...
Kafeste mahpusta kalınca bülbül,
Yürek yanık, gönül yanık, can yanık...

Gezdim şu alemi yalan dünyayı,
Senin gibi seven yâr bulamadım...
Hayra yordum gece, kâbus rûyâyı,
Aşkından âlâ bir kâr bulamadım...

Aklıma geldikçe o şuh bakışın,

Kırıklar atele alınırdı ya,
Kalbimi alçıya alsam yeridir.
Kayıpta gözyaşı salınırdı ya,
Kanlı gözyaşımı salsam yeridir...

Sen gibi güzele meylim düşse de,

Bana yasak koyduğun, evin yol geçen hanı,
Ülke sınırı gibi, isteyen girer canı,
Nasıl bir kalp sendeki, asla boş kalmaz yanı...

Ben hep vize beklerken, engelsiz bazıları,
Böyle imiş demek ki, zamane cadıları...