Şair Şahin Karaman Şiirleri - Şair Şair ...

Ay geceye doğunca,
Bir başına kalınca,
Kalbe hüzün dolunca,
Hatırla beni sevgilim.

Dere gelirken coşa,

Sen hayat arkadaşımsın eşimsin.
Dünyamı aydınlatan güneşimsin.
Gönlüm kilitlenmiş mahzen misali,
Sen de onun müebbet esirisin.

Hayat kısa geçer gider.
Çilesi çok cana yeter.
Yarın güzel olur derken,
Yarın gelir dünden beter.

Ömrüm geçti yavan yavan.

Kan ağlar Akşam Güneş’i,
Her dem sensiz batışında!
Can yaşıyor keşmekeşi,
Ardı sıra bakışında!

Gece çöker hüzün bilenir,

Yürüdü Mervanlar kaptı minberi,
İnançlar satılır “Huzur İslam’da.”
İnsanlık ağlıyor ezelden beri,
Mazluma çatılır “Huzur İslam’da.”

Her yerde cellatlar türedi gitti.

Rabbim Muhammed’i peygamber vermiş,
İnsanlığa rehber olsun diyerek.
Kemale erdirip O’nu göstermiş,
Karanlık çağlar son bulsun diyerek.

Bir güzel gördüm ki gülden de beter.
İçimden uzanıp tutasım geldi.
Ona çarpan yürek eriyip biter,
İçimden sokulup bakasım geldi.

Kaşlar, gözler sanki yaban gazeli.

Bir insanlık serüveni ki,
Âdem’le Havva’dan başlamış
Ve kan sıçramış yuvalarına
Kâbil’in hasedinden.
İlk çığlık o gün atılmış

İnsanlar gördüm soluk yüzlü.
Yorgun düşmüş çekik gözlü.
Ezilmişler belli yüzlerinde,
Kimi dertli kimi hüzünlü...

Kimi köle olmuştur işine.

İnsanlık nedir bilelim.
El ele verip gülelim.
Bozulan yaşama bakıp,
Artık gerçeği görelim.