Şair Nehreyn Şiirleri - Şair Şair Nehreyn

1

suyun yanağını işaretler el yazması kırbaç
yanık kokusuna sürtünen içim
akıl çiçeğinin öpüşerek kırdığı uyku çömleği
müflis yürek dolunay / derelerden boylanır isyan / gün ışığı hizasız

bir

Lal olur / anlamın mabedinde çengi
hüzün yapraktan tacını giyer
Üşür kristal fanus
çalarım ben seni usul usul

yüklendi çeyizim gidiyor bohçam*


ay sırtını dönüp eksildiğinde
gök satırdan /
uğurlanır gözleri dolu bir çocuk

bozkırın avuçlarında özgürlük
hereksiz acılara sürtünür rüzgar
denizci ıslıklarla çizeriz
sonsuz kuşların resmini
iki kıyıda elçidir hüzün /umarsız

her kadın

musa doğurmak için güzelleştiğinde

ben düşerim döl yatağından

Birinci sen.

Ufukta / yere düşen bir fincandan yansıdı ışığın. Kırıp döktüklerimize rest çekiyordu, ağzın.

İkinci sen

Her taşın altında bir gökyüzü umarak dehledim
Atını iyilik çiçeğinin.
Hüzün, uzun dalgalı denizlerin frekansı.
Çığlık süpürgesi gençlik rüzgarı.
Şapkalı a” nın dramasıysa / sahnedeki.
Zihni buza kesmiş duyguların ateşli sayıklayışı

Dipsiz boşluğunda mavinin
kızamıklar çıkartır kadın.
Her sonsuz sevişmesinde
beynin ince zarı yapışır parşömene
doğurgan hayallere acemidir pusula

hiç bir mısranın delip geçemediği kabuk.
buzun yanağından kopan buğu/ çiziğin ucunda ki hüzün.
iç cebinde bulutlar gezdiren gök gömleği..

kitapların sakladığı gizemli uçuk..
eşelenmiş kül çanağında eğleşir rüzgar.

Bölüp koparttım uykuların ucundan
Tedirgin oldu hiç yok yere çocukluğumuz
Birazcık kırpıldığında saçları / sevinçlerin
Kopukluklar dikilir başımızda
Çoğul bir asilik boylanır, turuncu diyarından
İçimiz kibrit kırığı.