Nerede huzurum nerede neşe?
Dertlerden dert aldım bu kadar yeter.
Bakamam yeniden doğan güneşe
Aciz güçsüz kaldım bu kadar yeter.
Ömrüm neler söyler bir gelse dile
Yaşadım yaşadım yüzüm gülmedi
Ne gereği var ki yaşamın böyle!
Beni menfaatsiz seven olmadı
Ne gereği var ki yaşamın böyle!
Üzmedim üzmedim ömrüm boyunca
Bundan böyle artık görmem yarını,
Bu dünyada yerim kalmadı, kalmaz.
Hüzün gelip saldı bütün varını
Sevinçler kapımı çalmadı, çalmaz.
Sevdiğim kız öldü daha gencecik!
1.
Duyunca haberi içimi yaktın,
Kaçtın buralardan yolların nerde?
Kafesten kurtulan kuş gibi çıktın,
Uçtun buralardan kolların nerde?
-Korku-
Ölüm korkusu gelir alır beni düşünce
Ne yaparım bilmem ki dar çukura düşünce?
-Değersiz-
Ah şu insanlar neden değer verir altına?
-Sınav-
Hayat sınav dediler koşturma malayâni
Değmez kalbler kırmaya paraya mala yâni.
-Eski Aşklar-
Anılar savaş açtı gönlüme attı gülle
Evinin önüne tabut konuldu
Açmış kapağını bekliyor derhal
Deli dolu ömür artık son buldu
Mezarlık bir mezar ekliyor derhal
Ve ardından akan gözyaşlarının
-Emin Ülgener’in aziz hatırasına-
Güzeldi her şey her anımız temiz
Yürekler geçmişin sıralarında
-Âlimin Ölümü-
Dil döktüğü cümleler kâinatı bürüyor,
Çile dolu ömürden sonra Hakka yürüyor,
"Çıkmasın doğru yoldan kimse inşallah" diyor,
Dünya kadar bilgiyi yanında götürüyor.
Yoksula muhtaca bakar dururum
Karanlığa ışık çakar dururum
Bu yalan dünyada sıkılmadan ben
Şeytana kulağı tıkar dururum
Samanlıkta iğne arar dururum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!