Elveda demeden, sessiz sedasız,
Kaybolup gittin bu güzel Bartın'dan.
Yapayalnız kaldık, dertsiz tasasız,
Olmayacak günler şimdi ardından.
Elimizden tutan olmayacak ki!
Ey dünyamız senin yoğun hüznün var!
Niçin böyle kindar duruyorsun sen?
Üşüyen çocuklar, evsiz, yoksullar,
Hoşuna mı gider onları üzmen?
Saplanır kalbime dertler çileler,
Artık yaşantımın tadı tuzu yok.
Umudun içine siner hileler,
Kalmanın kaygısı çok korkusu çok.
Ey ömür barınman nereye kadar?
Alıp başlarını gittiler
Arkalarına bile bakmadan
Kimselerden haber alınmadan
Herkes kendi derdi ile dertlenir
Herkes kendini düşünür
Herkes kendinle ölür
Sessizlik konuşur susunca dilim,
Kimsesizlik beni vuruyor öyle.
Nerede yüreğim dostum sevgilim?
Yalnızlık tahtını kuruyor öyle.
Geçiyor boş yere yıllar böylesi,
Dertlerle örülü gördük dünyayı
Gülmedi yüzümüz gülmedi gitti
Çetin geçer ömrün günleri ayı
Gelmedi yazımız gelmedi gitti
Perdeleri çekik örtük gönlümün
Perdenin ardından bakıp üzülme,
Sokaklardan geçip kaybolmuş çağın.
Teselli eder mi acı bir gülme?
Dostların kalmadı konuşacağın.
Nerede o güzel çocuk günlerin?
Terör olmuş adı dağın
Gerisinde kalmış çağın
Yakıp yıktı darmadağın
İnsan değil bu insanlar!
Yoksulluğu iter öne
Duygusuz gibisin, kimsesiz, ayyaş,
Yalnızsın bu şehrin sokaklarında.
Terk etmiş vefasız nice arkadaş,
Adın geçmez artık dudaklarında.
Geçmişin hesabı ne kadar eder?
İstek
Bugün güzel olmalıdır
Günüm özel olmalıdır
Hayatıma yeni tarih
Kalbe sevinç dolmalıdır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!