Sadi Atay Şiirleri - Şair Sadi Atay

Gelmeyince gelmiyor işte.
Gelmesin ne diyeyim?
Ararım, çağırırım nafile,
Nerdedir ne bileyim?
Ama hissederim;
Çevremde bir yerdedir.

Parasız değilim,
Birkaç bozukluğum var cebimde.
Ki boş değilse cebim...
Zenginim.

Parasız değilim,

Ta-dan geldim...
Atta-ya giderim.
Her yer gurbet,
Her yerde garibim.

Sen, ey hiç bilmediğim!

Anlam; engin bir safir…
Anlam; firuze bir su
Rakseder zümrüt nilüferler arasında Ayn…
Ayn; firuzenin pırlanta kuğusu.

Yüreği, bir gonca kızıl gül…

Sen de belki beni sevdin,
Seni sevdiğim kadar.
Belki söylerdin sevgini,
Dilini bağladılar dilim gibi.

Sen de belki çaresizdin,

Ona göre ben;
Kurbağalı gölün
Kamışıyım, sazıyım...

Sana göre ben;
Usta nefeslerin

Düşümdeydin yine;
Ortasıymış zahir bir akşamın...
Pırıl pırılmış yıldızlar, ay dolunaymış.
Ayın şavkında ne güzeldin desem;
Haksızlık olurdu sana
Ve iltifat aya.

Haritalara konulması unutulan;
Kuş uçmaz,
Kervan geçmez,
Uçsuz bucaksız bu çölün
Bilmem hangi noktasında;
Bilmem ne idiği belirsiz

Yürüyorken dün akşam vehimle,
Çarpıştım yol ortasında ben,benimle.
Ben, düştüm bir yana...
Ben de düştü öbür yana.
Kalktık, silkelendik sonra,
Bir kavgaya tutuştuk yana yana.

Gökyüzüne kurduğum beşikte
Büyütürüm şiirlerimi...

Süreyya' ya bağladım
Bir ucunu beşiğin ipinin,
'Diğer ucundan da sen tut.' Dedim Zuhal'e