Sadi Atay Şiirleri - Şair Sadi Atay

Bir zamanlar,
Zafere koşturulan atlar,
Şimdi kumarbazların elinde zar.
Gayesizlerin gayelerine,
Koşarlar...
Koşarlar...

Ne baharın gonca gülüne,
Ne de özgürlük üstüne,
Bülbülün türküsü.
Ve en kötüsü,
Ve en kötüsü,
Zamanın naylon gülüne,

Kan
tar,
Kan
tar.
Kan
Tar

Bedenlerde vakar,
Ruhlar sakar,
Volkanlar patlar,
Yerler kayar,
Kayalar çatlar,
Şimşekler çakar,

Sin?
Adamım hani bilirsin;
Onbirinci incisidir
O tek duru sesin.

Sis...
Merkin kinasis.
Anahra sarasis,
Venra lamrasis.
Sanak vahta zamar?
Örit zamarta akmar?

Sızın;
Kanlı bıçağı gibi bir kansızın...
Saplanınca yüreğime ansızın,
Sessiz çığlığımın şiddetinden
Ürker yayladaki ceylanlar,
Kanatlanır yılkı atlar,

Pes etme;
Koca dünya, dokuz köyden ibaret değil…
Son ihtimal, dünyadan da kovarlar
Ki dünya zaten yurdun değil.

05.07.2013

Ne engin denizler ne de sıradağlar,
Aramızda yıldızlar var pembe gözlüm.
Gittiğin gün gibi ansızın dönüver,
Özleminle beni sar pembe gözlüm.

Ne o gün ne bugün çıkmadın aklımdan.

Gözlerim bAŞKaydı...
Gonca güllerin güzelliği kadar
Güzeldi sarı yapraklar.

Yüreğim bAŞKaydı...
Eylül'ü ilkbaharla bir bildim.