Sadi Atay Şiirleri - Şair Sadi Atay

Dağlarım buz, dağlarımda kar,
Sıcak odanda ruhun duymaz,
Giyim kuşamın ipek,
Karnın tok, sırtın pek.
Kırk İbrahim yedirse neye yarar,
Yine de seni doyuramaz.

Geçememişse eğer boynuz kulağı,
Yazıklar olsun boynuza,
Kulağa da yazıklar olsun.

Güvercin değil de kargaysa sevgilinin ulağı,
Yazıklar olsun güvercine,

Afacan bir çocuğun hoyratlığıyla,
Oynadım anlamlarla.
Örseledim kelimeleri...
Kelimeleri bezdirdim.
Kırdım, döktüm...
Dağıttım, söktüm...

Siz,
Bugün
Gizliden gizliye,
Saman altından su yürütün,
Ve bunu da marifet sayın.

Kimisi oynamayı sever,
Kimi de oynanmayı...
Kimi kendi kendine oynar,
Kimi kendiyle oynar.

Beriden sürerler,
Öteye geçemem.
Ölümden korktuğumdan değil inan,
Öteye geçememem.
Ama sanırım,
Ötedekiler de beni istemez;

Düşler,
Ne de güzeldir.
Ama bilesin ki dost,
Uyuyanlar düş görür.

Ölüler,

Önüme,
Yüce dağlar dikilse,
Engin denizler dizilse,
Ne gam.
Bir sigara içimliği uzağımdasın da bazen,
Sana gelemem.

Kendine olmuşsun da ağyar,
Sana kim olur yar?

Körü körüne atladığınsa har,
Sana kim ağlar?

Zaman akıp gidiyor,
Bir gece bir gündüz.
Ömür ağını örüyor,
İki ters bir düz.

Gün oldu mutlu oldunuz,