Sadi Atay Şiirleri - Şair Sadi Atay

Sen mi döşedin bu rayları söyle?
Çepeçevre etrafıma böyle.
Yok bir gedik,
Yok bir delik,
Başı sonuna birleşik.
Etrafımda yusyuvarlak,

Hep “O” vardı,
Önceden de önce.
Her yeri fani sardı,
Kün “yok”a değince.

1996

***Okay Temiz’e saygımla***

Denizaltı rüzgârları; korkudur…
Ki gerçekten korkar köpek balıkları.
Aklı olanları,
Kıstırır da kuyruğunu bacaklarının arasına,

Hep yanlarında duran,
Yakasından eteğine
Beyaz sakosu kan tetiri,
Binbir suratlı suratsızı,
Neden yine kimse görmedi?

Uyanır uyanmaz uykudan,
İki buse kondururum da,
Sevginin yanaklarına.
“Günaydın” derim,
“Günaydın sevgi.”
Üç dört lokma sevgi atıştırıp,

Notalar sürgün porteden,
Hükümranlık hep es-lerde.
Anlam çalınmış sözden,
Mutluluk sessiz nefeslerde.
Cisim soyunmuş renkten,
Renkler karanlık kafeslerde,

Göz, gez, arpacık,
Ve sonra ben.
Korkmuyorum ölümden!

Gizli kahkaha,yalan ağıt,
Bir de salâcık,

Ey emmim Toroslar!
Canım teyzem Seyhan!
Ey dayım Toroslar!
Ciğerim halam Ceyhan!
Siz duyun sesimi,
Siz tutun elimden.

Oyun benim neyime?
Oyun; Benim.
Oyuncak; Benim.
Sen gel de,
Gelirim.
Sen git de,

Uyanmak yetmez oğul!
Gaflet uykusundan.
Hele sevinmek uyanmışlığına,
Bunca uyuyan varken.
Uykuların en gafletlisi oğul!
Madem ki sildin uykuyu,