Sadi Atay Şiirleri - Şair Sadi Atay

Hep herkesin baktığı pencereden bakacaksam
Ya da
Hep aynı penceremden bakacaksam
Ve hele
Bir gözümü açıp,
Diğerini yumacaksam;

Dün seni yazdı yine gazeteler,
Mandagözü punto ile
Sekiz sütuna manşet.
Ayyuka çıkmışmış apansız görünmelerin;
İbrişim yeleli, gümüş bir Pegasus’un sırtındaymışsın en son.
Terkine atıvermişsin de

Anahtarım;
Kilitlerim lebi lebe
Öpsün ha öpsün diye lebi leb.
Çözerim sonra lebi lebden
Yine vasıl olsun diye lebe leb.

Kim demiş ki uzağındayım?
Aç gönül gözünü…
Bak işte yanındayım.
İstesem ellerini de tutarım ya…
Kendimi tutuyorum.
Varsın, biraz daha özlesin ellerim ellerini…

Hüznü tanımaz pembe gözlükler,
Siyah camlarsa sevinçten uzak,
Pembe gözlükleri fırlat,
Kara camları sök at,
Tüm gözlükleri yak da gel.
Gözlerini tak da gel.

Onların mutluluğu;
Akşam eve gelen bir tek ekmeğin sıcaklığında.
Sizin mutluluğunuz;
Midenizdeki insanların,
Avucunuzdaki kalplerin çırpınışında.

Önce;
Apansız bir şimşektir,
Yokluğunun sızısı.
Çakar,
Mahmur gözlü yalnızlığımın üstüne.
Çakar da

Şu hırka benim;
Her bir ilmeği, anamın emeği.
Şu baston benim;
Bedenimin yoldaşı... Ruhumun desteği.
Hissediyorum, içeride kokum...
Ama ben yokum.

Eğer;
Bir daha ağlatacak olursanız çocukları...
Bin parçaya yırtarım fırtınalarınızı,
Her bir parçayı bir dağa gönderirim.

Eğer;

Bir mürteciim
Ki ne kadar da gerimdesiniz

Kibirliyim hem bir o kadar
Kaf Dağından indirebilseydiniz burnunuzu
Beni görecektiniz