Rüzgar da serin, taze bugün,
Şu dağların silik heybeti de.
Anlamadım, var daha bahara,
Yüzlerde açıldı mis papatya.
Salkım hurmalar sabırsız dalında,
Son nefeste inadına,
Dalına tutunan yaprakları,
Vurup vurup düşürüyor,
Yağmur damlaları.
Kış hikayesi bu işte,
Ezelden atiye...
Şarkıları dinlemeyeceğim yakında,
Hepsinde varım zaten.
Ağıtlar yakılan türkülere,
Yüreğim yanıyor zaten.
Yaşanmamış ne kaldıysa geriye,
Ne kaldıysa,
Günün hırçın koşturmasına,
Arada durup sevgi katınca,
Hele bir de çay ile sigara,
Kalp gözünde şu dünya,
Doluyor güzelliklerle manzara.
En saf haliyle çıkar mı insan?
En yücesine talipken bile.
Savunmasız ve aç yüreği de,
Sessiz ordular yine seferinde.
Bilemeden safım, kuşatılmış etrafı,
Şimdi sana ne kadar imrendiğimi fark ettim,
Şu ödüllü yazarın kitabını okuduktan sonra.
Uzun zaman olmuştu bir hikaye okumayalı,
Başka gözler, başka akıl, başka duygular.
Oysa ben saplanıp kalmıştım kendi benliğime yıllardır.
Hani sevseydin beni,
İnan sevdim hep seni,
Minik ellerin şimdi,
Acıtır en derin yeri.
Bir ihtimal vardı sanki,
Kıyıya vuran dalgalarda ömür,
Birbiri ardına köpüren tınılarla.
Bu ruh bedende durdukça,
Yine ritmini bulacak şarkılarla.
Haydi çal seninleyim,
Sarmaşık olunca aşık,
Baldan çiçekleri açık,
Sarar dalları karışık,
Keskin rüzgara alışık.
Sever hüzünlü bir aşık,
Sırtlandı omzuna terazisini,
Bir an sonra ne getirir bilmeden,
Dudaklarında şarkılar, türküler,
Yürüdüğü yolda çiçekler, böcekler...
Şaşkınlık içinde hayat,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!