Teyzem Rabiye Çelik’e
Amansız illet aldı onu bizden
Dağ gibi kadını devirdi birden
Elli iki yaşında göçtü dünyadan
Geride bıraktı üç kız ve oğlan
Özledim köyümün havasını, suyunu
Babamın Çayıryanı’ndaki korusunu
Dedemin beş vakit namaza duruşunu
Osman Hoca’mın Kuranı okuyuşunu
Özledim köyümün taşını, toprağını
Ben acının ta kendisiyim
Acılarla büyüdüm
Acılarla güldüm
Acılarla yaşıyorum.
Kimler sırtımdan vurmadı ki beni
Şimdi senden kalan ebedi hatıra
Yüreğime kazıdığın derin yara
Ömrüm boyunca acısı dinmeyecek
Yüce Hakk sahibi seni affetmeyecek
Baktığın gözlerde beni göreceksin
Selam olsun Hakk yolunu bulanlara!
Bir gün görülecek bütün hesaplar
Ben o güne kadar sabredeceğim
Gözümü boyamaya çalışanlar
Şimdi gelin karşıma diyeceğim.
Ölüm, soğuk yüzünü döndü bana
Gözünü ayırmıyor üzerimden
Oysa hayaller gülümsüyor bana
Uzun bir yol var yürümem gereken
Ölüm, her gece çıkıyor karşıma
Ah annem,
Biliyorum,
Bu mektubum da sana ulaşmayacak
Ama sen yüreğimi okuyacaksın
Ve bütün anneler gibi
Yavruna teselli olacaksın.
Üçüncü Bafra Şiir Şöleni'nde
Soma şehitleri anıldı şiirle
Vicdanlar konuştu, yürekler burkuldu
Madencilere bol bol dua okundu
Sahnede buluştu on yedi şair
Ben seni unutmam ömrüm geçse de
Eller, “Unut” deyip gülüp geçse de
Biçare yüreğim feryat etse de
Kendimden geçerim, senden vazgeçmem!
Ellerin elimde uzak olsan da
Çok konuşmak büyük marifet değil
Ağzından çıkanı hiç duymuyorsan
Boş yere lâflayıp saçmalamakla
İnsanları bunaltıp yoruyorsun.
Çok konuşmak büyük marifet değil
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!