Resmiye Mümün Şiirleri - Şair Resmiye Mümün

-İdlib’te kimyasal saldırı vesilesiyle-

Verin acılarımı bana
Ben acı duymadan yapamam
Vicdanım kemirir içimi
Hakk’ın huzuruna çıkamam.

Bugün yine üzdüler beni anne
Bilmem ki, ne istediler kalbimden
Ne istediler yaralı serçemden
Ne istediler o saf yüreğimden

Bugün yine üzdüler beni anne

Sorma yılların bana verdiği yorgunluğu
İçimde ölen ölene
Kaç mezar kazdım kendi ellerimle
Kaç acı gömdüm kalbime
Kaç gemi yaktım birer birer
Yine de yıkılmadım

Bir ömür adamıştım sana
Nereden bilebilirdim ki
Başörtümü kurban isteyeceğini

İstediğin kadar yor beni hayat
Ben inadına seni yaşayacağım
Hem de Rabb'imin istediği gibi
Zatına layık bir kul olacağım.

İstediğin kadar yen beni şeytan

Yirmi yedi yıl sonra güneş doğdu ülkemizde
DOST’lar geldi aniden saray kurdu kalbimizde
Komünistler kükredi, milliyetçiler peşinde
Ey, benim çileli soydaşım, hain içimizde

Yetmedi mi bunca zülüm, bunca aşağılanma

Kimler geldi geçti bu yalan dünyadan
Hiç biri Azrail’e dur diyemedi
İnsana ölüm emri verdi Yaradan
Ölüme karşı kimin gücü yeter ki

İster zengin ol, ister fakir fukara

Sakın gelme
Ben, seni bana getiren köprüleri yıktım
Yolları toz duman ettim, şiirleri yırttım.

***
Sakın gelme

Baba sevgisi bilmeden göçtü bu dünyadan
Daha altı yaşında öksüz kaldı anadan
Büyük ders çıkardı dedesinin vefatından
Hiç rahat yüzü görmedi Allah’ın Resulü!

Süt anneler istemedi onu yetim diye

Yine heyecan düştü gönlümüze
Rahmet yağmuru yağdı üstümüze
Azgın şeytanlar bağlandı zincire
Hoşgeldin ya On Bir Ayın Sultanı!

Bereketli sahurlara kavuştuk