Okyanus ortasında tam yol ilerleyen kâğıttan bir gemi gibiyim. Üzerimde kül rengi bir gök, ışığını yitirmiş bir güneş, birbirleriyle oynasan dalgalar arasında bugün ömrüme düşenimle fersah, fersah. Diyar, diyar, insan, insan sevgi dilenen biriyim.
Hayatım senden önce ve senden sonralardan ibaret. Meğer gül ağaçlarıyla bezenmiş yanıymışsın sen ömrümün. Tüm tan vakitlerim, kırmızı gülüymüşsün sevişlerimin.
Simdi boran fırtınalarım var. Karanlıkta ömrümü anlık aydınlatan şimşeklerim. Kulağımda gök gürültüleri.
Zamansız gidişler
Zamanın derinlikleri içine düşmüş kaybolmuş ömürler birikintisi bir yüz yıl. Kaba kütük duruşlu insanlar ordusu. Üçkâğıtçı ermişlerin, kara kesişlerin, haram ekmeklerin, katran gecelerden mat mavi gündüzlere taşınan fahişelerin, hırsızların, sapıkların, çetelerin, katillerin takdir gördüğü, paranın her türlü pisliğin üstünü örttüğü bir yüz yıl.
Korkuyorum
Gelir çok uzaklardan hüznün. Uzanır ağladığım yanıma. Bir serseri rüzgârı dost edinmiş kokun, süzülür sevdalı yarıma. Ve benim şafağım olur o an kokunla gelen rüzgâr. Tertemiz, bakir, kirlenmemiş bir merhaba olur ömrüme. Yani sen sabahları bir günaydınla uyandığın içimde, rüzgârın getirdiği kokunla her şafak içimde tazelediğimsin.
Soğumuş öpüşlerin, solmuş parmakların tende ve ömrüm kadar eminim ki artık gözlerin de hiç bilmediğim bir ifade.
Ama yinede korkulu düşlerle gezindiğim, bitimsiz tedirginlikleri sindirdiğim ömrümde, senin kokun hiç değişmemiş, hep aynı en tanıdık huzurum içimde.
Sen içimi karartıp ak sulara saldığım. Sen büyük gururla beklediğim sonra bıraktığım. Sen adına bildiğim her şeyle savaştığım. Sen yolları, trenleri, rayları ucunda hep sen varsın diye sardığım. Sen yanında büyüdüğüm adına yaşlandığım. Senin kokun hala tek huzur nedenim içimde. Sen benim ömrümde tek sevda saydığım…
Bir çift söz tutuşturmuşum yüreğimle ellerime… Yar’a sunmuşum. Bilmemiş yüreğimin dillerini. Acımışım, kanamışım.
Gözlerimin ışığını diriltmişim yeniden yar için, tüm açık yaralarımın üzerine yar’ı basmışım aşk ile. Kahrıma sinen hüzün kokularımı bahar rehalarıyla takas etmişim. Alnımdaki anlamsız yazıyı değişir sanmışım; yanılmışım, yine yanmışım. Yani hala sırıl sıklam safmışım.
Canlarımı acıttığım her inanışımın altında kendimi bırakmışım. Tüm acılar mutluluğa dönüşür sihirli bir yürekle sanmışım. Bir fiske umut koyup avuç içlerime kendimi yanıltmışım.
Yıllarca içimin alevlerini kendi nefesimle korlamışım. Güvendiğim dağlara hep karlar yağmış, bile bile o dağlarda yaşamışım. Gözlerim bulanık, kirpiklerim diken diken binlerce sabah kendi yalnızlığıma uyanmışım. Ve en çok sana inanmışım, sen ki her deniz gördüğümde andığım. Şimdi senin kıyılarında ayak izleri yalnızlığımın.
Oysa her şey çirkin ve kötüyken ben bir tek sende güzeli düşlemişim. Tekrarlara inanmışım seninle. Tekrar insanın varlığına, adam gibi duruşlara, sevilmenin sıcaklığına, sevmenin kutsallığına sığınmış yüreğim seninle. Sen misafir olduğun tüm uykularımda bana güven vaat eden. Bunca yıldır yanında huzuru hissettiğim tek var. Sen gecemin karanlığını aydınlatan meleklerle her gece yollarına dualar yolladığım. Ben bir tek sende kırmamıştım kendimi. Bu gün onu da yapmışım.
Özür dilerim sevda! ! !
İçimde taşıdığım ve artık tanımadığım,bin parçaya bölünmüş bu yürek için özür dilerim.karanlığın gizlediği gözyaşlarım,kimselerin bilmediği iç sızılarım,hayallerinin kaçırdığı uykularım affedin beni.
Dünyalara değiştirmediğim,nice aşılmazlara gülüp geçtiğim,yıllarca ümitle beslediğim,umutla beklediğim,tüm bildiklerim ve bilmediklerim; baktığım yanlış gözler için gözlerimden özür dilerim.adına akan her bir damla için milyonlarca gözyaşımdan,düşlerimden,avuç içimde hala terini saklayan ellerimden özür dilerim.
Yıllar önce dokunmak sorumluluktur diyebilin bir yürektin sen.şimdiyse ağzından çıkanın manasını algıda zorlanan bir adam bu tanımadığım.
Adına ardıma yılları,iklimleri aldığımdın sen.canımı zorlayan acılarda sığınılası bir var.ateşlerde yürüyen ayak izlerimdin.faili meçhul ömrümün en derin yanıydın.günüme inadına gelip çatan tebessüm vakitlerim,bunca karanlıkta gönlümün tutunduğu aydınlığımdın sen.
SEN –HAYAT-ASLA
……….Ana rahminde düşmüş gibisin içime. Gözlerimi ilk açtığım an gökyüzünün beyaz örtüsüne, sanki sensin ilk gördüğüm. Kulağıma adımı fısıldayan ve elini küçük kalbimin üzerine koyup ben sende sevdanın tek adı olacağım demiş gibisin...
……….Bu duygunun tarifi yok. Adı yok. Acının miladısın içimde. Sancılarla beslediğim umutlarımın köşe başı katilisin.
Ve ne acıdır ki sen bir daha dünyaya gelişimde asla hayatıma almayacağım tek kimliksin…
EŞKIYA
Şaşkınlıktan ve acıdan kanım çekilince anladım hayata dair toyluğumun netliğini. Aslında bunca zaman tükettiğimiz okullarda bize hiçbir şey öğretmediklerini. Tek okulun hayatın ta kendisi olduğunu ve bu okulun insana verilecek bir diplomasının olmadığını acıdan kanım çekilince anladım.
Ne tuhaf pusu duran yanlızlıklarama gebe çığlıklarım bir çift gözyaşı ile ömrümün özetini çıkartıyor. Ömrümün özeti; acıyı, hasreti, özlemi, sevdayı, yara almışlıkları, unutulmuşlukları, unutamamaları özüne gönüllü sindiren ömrüm.
Ey benim eşkıya ömrüm.
Nereden geldiğini ya da getirildiğini bilmeyen, yaşadığı her şeye, konuştuğu herkese yabancı bir halim var şimdilerde. Gülünç ve acınası bir çaresizliğim, artık çok alıştığım acılarım var, bunca direnci için eğilip alnının tam ortasından öptüğüm ömrümde.
21.6.1998.annemi toprağa verdiğim gün.
İşte ilk Ogün vurdum sıkılı yumruğumu yazgımın ortasına. İlk o gün bildim ürkek bir gençliği kurban edeceğimi başka başka ömürlere. Kısacası kurşuna dizilmeye mahkûm bir ömür kaldı annemden sonra, annemden yadigâr bana.
Payıma düşen karanlık yağmurlarda tek başıma ağlamak oldu, bilmediğim her şeyi tek başıma almak hayattan yaşama dair tecrübesizlikler silsilesi içinde. hemde insan çeşitlerine dair hiç bir şey bilmeden. Bilmeden bir can nasıl acıtılır. Nasıl dağıtılır başka bir insanın ömür hiç düşünmeden…
Ömrüm
Kırgın ve kızgın tarihlerin süregelişi ömrüm
Ömrüm ki süregelişi kırgın,kızgın tarihlerin
Ardında bırakarak tüm çocukluğumu beni bir gecede büyütüp gittin.
Sorgusuz sualsiz hiç bilemeden gidisinin nedenini, üstümde kokun, gözlerimde olanlardan bir haber bir ifade gidisinin manasını anlıyamamıstım
Öyle ya
Sen bana lazımdın. Benim büyümeme daha bir asır vardı anne.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!