Ben en çok kendime sustum.
Birinin bana sessizliği öğretmesine gerek kalmadı;
çünkü içimde bir ben vardı,
dudakları mühürlü, gözleri karanlığa alışmış…
Ona her gece,
"Anladın mı neden sevdim?"
Ben seni bir duanın tam ortasında buldum…
Kalbim yere düşerken,
ellerim bir yıldıza uzanmıştı…
Ve sen,
gökyüzünün sabırla sakladığı bir sır gibiydin.
Ruhumda açan ilkbaharın
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!