Pınar Koç Şiirleri - Şair Pınar Koç

Sakın suçsuzum deme! ! !
Bütün deliller senin üzerine...
Parmak izlerin kalmış,
Kanattığın duygularımın üzerinde...
Ne sevdam şikayetçi senden,
nede incinen gururum,sendeleyen...

Şimdi bir ayçiçeği gibiyim,
Sürekli kendi etrafında dönen,
Döndükçe seni arayıp gören,
Gördükçe sarı sarı gülümseyen…
Şimdi bir uğurböceği gibiyim,
Bilinmez yolculuklarda kendine gelen,

Ve sözün bittiği yerdi
Yaşamın son soluk alıp verişi………
Ve sözün bittiği yerdi
Dinmeyen acıların serzenişli alışverişi……….
Kalmak mı kolaydı kadere boyun eğip
Dinmeyen acıların çığlığıyla yaşamak,

Gözlerin kötü kaderimi delip geçtiği anda,
Uykularım kaçar sensiz geçirdiğim her zamanda!
Kavuşmak aslında bize fazla gelir,
Vuslat uzak bir noktada,bir çaresiz haykırış…
Yaşamakta aslında bize fazla gelir,
Sabır taşımızın son katresinde…

Toprağın,
Bir yaz yağmuruna hasreti gibi
Özledim seni.....
Belki hiç görmedim
Kızıl bağrında biten gülleri,
Belki yakmadı sıcaklığın

İçimden geçenleri bir anlatabilsem,
Serçeler bile ağlardı sanırım halime,
Bir gül yaprağı olmak istedim hayatlarda,
Ki,
O anda bile ağırsın,
Taşınamazsın...

Sahilde,
Bir deniz kabuğu bulmuştum…
Duymak için denizin sesini,
Dinlediğimde,
Senin sesin yankılandı kulaklarımda…
Bana gel diyordun bütün benliğinle…

Sevgin bin defa parçalandı gönlümde,
Gökteki yıldızlar nasıl oluştu zannediyorsun?
Umutlarım paramparça oldu!
Tuz ve buz misali…
Kalbim kırıldı tam orta yerinden! ! !
Düzeltmek ister misin her şeyi,kalbimi,umutlarımı…

KORKMASAYDIM! ! !

Korkmasaydım keşke hiçbir şeyden,
Ormandaki minik tavşanlar gibi çoğu zaman…
Renk renk çiçekler arasında,
Kendinden bile korkan! ! !

Evet işte
Bu gün,
Bu saat,
Ve bu dakika
Bu sevdayı terk ediyorum…
Derin uçurumlardan umarsızca atlamanın,